Porucznik Thomas Dodge (Kelsey Grammer) był trzeci w szkole okrętów podwodnych, a na zaawansowanym kursie sprawdził się jeszcze lepiej. Ewidentnie jest doskonałym kandydatem do objęcia dowództwa na jakimś nowoczesnym okręcie podwodnym. Sam po raz trzeci wystąpił z podaniem o dowództwo. Musi jakieś objąć, inaczej zostanie wyrzucony z programu dowodzenia. On będzie miał zniszczoną karierę, a USA zmarnuje czas i pieniądze, jakie zainwestował w jego szkolenie. Miał co prawda incydent z otarciem się o rosyjski okręt podwodny, który śledził. Jest też impulsywny, niezdyscyplinowany, czasami lekkomyślny. Nie każdemu taki kandydat może pasować. Kiedy wydaje się, że szansa na dowództwo zostaje zaprzepaszczona, na okręt, na którym Dodge służy, przychodzi wiadomość z COMSUBLANT.

Bez transportu nie ma cywilizacji, nieważne czy odbywa się to drogą lądową przy pomocy osiołków, albo na plecach babci, pociągami, czy tirami. Może to być droga morska, od małych prehistorycznych dłubanek, do wielkich kontenerowców. Może być droga powietrzna. Z czasem statki wzbiły się ponad atmosferę i transport stał się międzyplanetarny. Jednym z takich statków jest Nostromo. Co prawda bardziej to holownik niż transportowiec, ale swój udział w przewożeniu ma. Jego obecnym zadaniem jest dostarczenie na Ziemię 20 milionów ton różnorodnych minerałów. Siedmioosobowa załoga, aby nie pomrzeć z nudów (i czasu rejsu) przebywa w hibernacji. W pewnym momencie komputer pokładowy – Matka – wybudza załogę, pomimo że są jeszcze daleko od Ziemi.

Filmowa przyszłość Stanów Zjednoczonych jest prawie jak zawsze do niczego, napisać się by chciało wprost – do dupy. W 1988 przestępczość wzrosła o 400%. Władza wpadła na pomysł, aby przerobić Nowy Jork, a dokładniej Manhattan na… olbrzymie więzienie. Wyspa jest dokładnie strzeżona, Wokół niej wybudowany został wysoki mur, a wszelkie mosty i tunele zaminowane. W tym więzieniu nie ma strażników. Nie ma też możliwości wyjścia – kto tam raz trafi, zostaje aż do (wcześniejszej, czy późniejszej) śmierci.