Inspektor Chan, z departamentu Łowców Bandytów, ma problem. Chyba jeden z owych bandytów jest lepszy w walce niż jego ludzie. Bezlitośnie sprał jednego z policjantów, nikt inny nie chce stawić mu czoła. Po walce ma on pretensje do policji o aresztowanie kobiety, za plucie na ulicy. Cóż to jego żona, więc pretensje mieć może. Zabiera ją ze sobą i jak gdyby nic, wychodzi. Nie wie jednak, co czeka jego bandę na ulicy. Chwilę po opuszczeniu komisariatu, ulica zapełnia się dziwakami. Część jest w cylindrach, część niesie siekiery, ot chyba taki chiński folklor. To Gang Siekier, konkurencja, jak to wśród gangsterów. Porachunki kończą się krwawo (tylko że twórcy o krwi zapomnieli :-) ). Gang Siekier odchodzi, zostawiając posprzątanie ulicy policji. W końcu są najgroźniejszym i najbardziej przerażającym gangiem.

W Moskwie ludzie protestują przeciwko procesowi Jurija Komarowa (Sebastian Koch), byłego miliardera. Część ludzi widzi jego aresztowanie jako działania polityczne. Najwięcej na tym zyskuje kandydat na ministra obrony, Wiktor Czagarin (Sergey Kolesnikov). Oboje kiedyś byli przyjaciółmi, później przyszła polityka i stanęli po przeciwnych stronach w walce o władzę. Wiktor chce za wszelką cenę, odzyskać dokumenty, które ma Jurij. Kiedy je odda, procesu nie będzie, odzyska dawne życie. Muszą to być ważne dokumenty, Wiktor, mówi wprost, że nie pozwoli mu zeznawać na procesie. Osadzony nie daje się zastraszyć. I w tym momencie do akcji wchodzi CIA. Przecież nic się nie może dziać bez zgody Ameryki. :-)

Los Angeles w upalny, letni dzień niekoniecznie jest najlepszym miejscem do życia. Gorąc płynący z nieba i wybetonowanych przestrzeni daje się wszystkim we znaki. Mimo tej rozleniwiającej atmosfery nadal są tu obecne wypadki drogowe, kradzieże, zabójstwa i inne negatywne zdarzenia, typowe dla wielkich miast. Być może jest ich nawet więcej. Przestępcy są bardzo dobrze uzbrojeni, w końcu raczej nie zdarza się codziennie, aby walczyli z policją uzbrojeni w broń maszynową, granatniki, a nawet i broń cięższą. Są to członkowie karteli narkotykowych, które oprócz walki ze służbami porządkowymi walczą też między sobą. Tego lata Los Angeles to strefa wojny. Policja wydaje się przegrywać to starcie.

Nad południowoamerykańską dżunglą spada helikopter, w którym podróżował minister pewnego lokalnego państwa. Na ratunek zostaje wysłana grupa najemników. Nie może być to wojsko owego państwa, minister znajduje się po drugiej stronie granicy i prawdopodobnie wpadł w ręce rebeliantów. Nie byłoby dobrze widziane, gdyby całe tabuny wojska przekroczyły granicę. Co innego najemnicy. Na uratowaniu ministra bardzo mocno zależy CIA – ma być ważnym elementem operacji agencji w tym rejonie świata. To ma być prosta, jednodniowa operacja.

Pewien młody chłopak, potrafi łamać zabezpieczenia systemów informatycznych, jest crackerem. Nie zawsze taka osoba jest zła. Czasami pracuje dla kogoś, kto chce przetestować zabezpieczenia swoich systemów komputerowych. Owszem, jego praca nie jest tania, ale i wiedza jest olbrzymia. Gościu ma, jednak pecha, na zlecenie Mai (Maggie Q) włamuje się do systemu, który nie należy do niej. Przelewa pieniądze na jej konto, dostaje swoją dolę, ale problemy spadną na jego głowę. A raczej rozerwą jego głowę, jak i całą resztą, łącznie z domem. Okazuje się, że to nie jedyny cracker, który pracował dla Mai. Wszyscy skończyli podobnie, rozstali się z życiem.

Christi Davies (Brittany Snow), reporterka New Yorki Times, pracuje nad reportażem na temat stosunków policji ze społeczeństwem. Detektyw, który został wyznaczony jej do pomocy, to Will Ruiney (Karl Urban). Po zakończonym wywiadzie na komendzie odwozi ją do domu. Podczas jazdy dostaje wezwanie do szkoły podstawowej w Bancroft. Jest już noc, szkoła powinna być pusta. Na pobliskim drzewie znajdują powieszoną i okaleczoną kobietę, na piersi ma wyciętą literę „O”. Zostawiając dziennikarkę na zewnątrz, sprawdza budynek szkoły. W jednej ze sal znajduje dwa manekiny, a na tablicy rysunek szubienicy, jakby początek gry w wisielca. Na biurku jest wypisany kredą numer 925 – numer jego odznaki oraz drugi – 025.

Spokojny dzień w Nowym Yorku, nie zapowiada się jakoś szczególnie. Owszem, są pewne zdarzenia, wypadki, ale w tak dużym mieście to nic dziwnego. Niestety nie będzie to typowy dzień, na pewno nie będzie też spokojny. W pewnym momencie jedną z ulic wstrząsa eksplozja. Wybuch następuje w jednym ze sklepów. Jest na tyle silny, że przewraca zaparkowaną na ulicy furgonetkę. Policja zostaje postawiona na nogi. Podejrzenia od razu budzi fakt – kto, do diabła, wysadza w powietrze sklep z… butami? Sprawę wyjaśnia niemal od razu telefon. Inspektor Cobb (Larry Bryggman) słyszy w słuchawce „Simon mówi piekarzowi, Dawaj ciasto, albo rozwalę ci głowę”. Po czym rozmówca informuje inspektora, że chciał zwrócić swoją uwagę. Pyta się też o detektywa McClane (Bruce Willis), który do czasu tajemniczego telefonu był zawieszony. Simon (Jeremy Irons) będzie mówił Johnowi, co ma robić, a on to zrobi. Inaczej Simon narobi problemów – będą kolejne wybuchy.

John McClane (Bruce Willis) ma zamiar odebrać żonę z lotniska. To miłe jest zima, znowu zbliżają się święta, a nie zawsze z lotniska jest dobry dojazd, szczególnie jak nie ma się samochodu. Nie miłe jest to, że zaparkował na miejscu, gdzie nie powinien tego robić i ochrona lotniska ma zamiar odholować mu samochód. Argumenty wysuwane przez Johna trafiają jak w ścianę. John w ramach prezentu świątecznego dostaje mandat, a jego auto odjeżdża na policyjny parking. Najgorzej, że to pojazd teściowej Johna. Zwyczajowo zbliżają się też śnieżyce. Dzwoniąca z pokładu samolotu Holly informuje, że będą mieli około pół godziny spóźnienia. John nie wie, że to dopiero początek problemów.