Królestwem Izmer od pokoleń władają magowie. Uważają że mieszkańcy królestwa dzielą się na lepszych (ich) i tych gorszych, nie władających magią – prostaczków. Młodziutka cesarzowa Savina (Thora Birch) ma rewolucyjne poglądy i pragnie zmienić ten stan. Chce aby wszyscy byli sobie równi. Nie podoba się to magom, nie chcą utracić władzy. Mag Profion (oczywiście jest to ZŁY mag) nakłania radę aby odebrali magiczną różdżkę cesarzowej. Różdżka pozwala kontrolować smoki. Profion szuka sposobu aby i on mógł je kontrolować. Dowiaduje się o starożytnym artefakcie - różdżce Savrilla, kontrolującym czerwone smoki. Postanawia zdobyć zwój w którym jest ukryte położenie owego artefaktu.

Od wydarzeń opisanych w „Morcie” minęło 17 lat. Ysabell i Mortimer wzięli ślub i doczekali się dziecka, córki Susan. Wychowują ją w duchu racjonalizmu – nie ma Wiedźmikołaja, nie ma Wróżek Zębuszek i innych postaci z folkloru. Z (przybranym) dziadkiem Susan – Ysabell jest adoptowana – nie utrzymują kontaktów. Może nie dlatego, że jest złym dziadkiem i nie lubi dzieci. Wprost przeciwnie, ludzie go bardzo interesują i stara się dogłębnie poznać co nimi w życiu kieruje. Winna jest funkcja którą wykonuje – dziadkiem Susan jest Śmierć.

Ankh-Morpork, największe miasto na Świecie Dysku, o jakże specyficznej atmosferze i niepowtarzalnym aromacie pod rządami Lorda Vetinari rozkwita. Wprowadził on wiele praw – między innymi „Jeden człowiek – jeden głos (jego)”, zreformował gildie dając im więcej praw, ale i dużo więcej obowiązków. Owszem nie każdemu żyje się dobrze, ale taki to istoci (Świat Dysku nie zamieszkują wyłącznie ludzie) los. Są też osoby tęskniące za „starymi, dobrymi czasami” kiedy miastem władali królowie. Jedna z nich planuje spisek, chce usunąć patrycjusza i powrotu króla na tron miasta.

Cień (Matt Shimkus) wrócił! Mroczny, przebiegły i zły oponent z pierwszej części ponownie sprawia problemy. Po siedmiu latach trudów, pułapek i zagadek, po siedmiu latach oczekiwania aż Cień popełni błąd dzielna drużyna, znana z drugiej części filmu, dopada Cienia w jego upiornej kryjówce. Cień, jak na zły charakter przystało, przed finałową walką musi wygłosić przemowę (fabuła by ucierpiała bez tego). Jego wzniosłe oświadczenie przerywa dźwięk… dzwonka telefonu. Sesja RPG się rozpada. Następna odbędzie się po… roku (w świecie graczy). Bohaterowie w grze będą (nie)cierpliwie czekać.

Każdy stworzony, czy wymyślony świat w uniwersum musi stanąć przed nieobliczalnym niebezpieczeństwem. Dziwnym trafem zwykle znajduje się śmiałek, lub grupa śmiałków gotowa ocalić mieszkańców przed niechybną śmiercią lub nawet czymś gorszym. W tym świecie ostatecznym złym jest Mort Kemnon, nekromanta posiadający „Maskę Śmierci”, artefakt dający moc Boga. Jest też i grupa śmiałków usiłująca powstrzymać go i odebrać mu ów artefakt.

W krainie miodem i mlekiem płynącej pojawił się złowrogi Cień. Pragnie on posiąść koronę i sam władać krainą. Porywa więc księżniczkę i ukrywa ją na południu u czarnych kapłanów. Ojciec księżniczki ma wybór – odda władzę w ręce zła, lub jego córkę czeka powolna i bolesna śmierć. Na całe szczęście, jest jeszcze jedna opcja – na ratunek zniewolonej księżniczce rusza grupa śmiałków.

Czarownice wracają do domu. Ich wyprawa była długa i męcząca (głównie innych ludzi). Pomimo że Lancre leży na „krańcu świata” i wydaje się że zmiany następują w nim równie prędko, jak dryf kontynentalny w naszym świecie, czarownice odkrywają że pewne zmiany zaszły. Nie są to zmiany jakich mogły by oczekiwać i nie wszystkim się one spodobają.

Na Świecie Dysku są miliony bóstw. Zyskują i tracą na sile poprzez wiarę ludzi. Im więcej ludzi wierzy w danego boga tym więcej mocy on zyskuje. W Omni jest tylko jeden bóg – Om. W niego wierzą wszyscy, jest wszechpotężny, wszechmocny. Świątyń ma bezliku, ma nawet święte miasto Kom, w nim cytadelę wielkie centrum religijne. W niej to jako nowicjusz ciężko pracuje Brutha. Nie wie jeszcze jaki los go spotka…