Christi Davies (Brittany Snow), reporterka New Yorki Times, pracuje nad reportażem na temat stosunków policji ze społeczeństwem. Detektyw, który został wyznaczony jej do pomocy, to Will Ruiney (Karl Urban). Po zakończonym wywiadzie na komendzie odwozi ją do domu. Podczas jazdy dostaje wezwanie do szkoły podstawowej w Bancroft. Jest już noc, szkoła powinna być pusta. Na pobliskim drzewie znajdują powieszoną i okaleczoną kobietę, na piersi ma wyciętą literę „O”. Zostawiając dziennikarkę na zewnątrz, sprawdza budynek szkoły. W jednej ze sal znajduje dwa manekiny, a na tablicy rysunek szubienicy, jakby początek gry w wisielca. Na biurku jest wypisany kredą numer 925 – numer jego odznaki oraz drugi – 025.

Spokojny dzień w Nowym Yorku, nie zapowiada się jakoś szczególnie. Owszem, są pewne zdarzenia, wypadki, ale w tak dużym mieście to nic dziwnego. Niestety nie będzie to typowy dzień, na pewno nie będzie też spokojny. W pewnym momencie jedną z ulic wstrząsa eksplozja. Wybuch następuje w jednym ze sklepów. Jest na tyle silny, że przewraca zaparkowaną na ulicy furgonetkę. Policja zostaje postawiona na nogi. Podejrzenia od razu budzi fakt – kto, do diabła, wysadza w powietrze sklep z… butami? Sprawę wyjaśnia niemal od razu telefon. Inspektor Cobb (Larry Bryggman) słyszy w słuchawce „Simon mówi piekarzowi, Dawaj ciasto, albo rozwalę ci głowę”. Po czym rozmówca informuje inspektora, że chciał zwrócić swoją uwagę. Pyta się też o detektywa McClane (Bruce Willis), który do czasu tajemniczego telefonu był zawieszony. Simon (Jeremy Irons) będzie mówił Johnowi, co ma robić, a on to zrobi. Inaczej Simon narobi problemów – będą kolejne wybuchy.

John McClane (Bruce Willis) ma zamiar odebrać żonę z lotniska. To miłe jest zima, znowu zbliżają się święta, a nie zawsze z lotniska jest dobry dojazd, szczególnie jak nie ma się samochodu. Nie miłe jest to, że zaparkował na miejscu, gdzie nie powinien tego robić i ochrona lotniska ma zamiar odholować mu samochód. Argumenty wysuwane przez Johna trafiają jak w ścianę. John w ramach prezentu świątecznego dostaje mandat, a jego auto odjeżdża na policyjny parking. Najgorzej, że to pojazd teściowej Johna. Zwyczajowo zbliżają się też śnieżyce. Dzwoniąca z pokładu samolotu Holly informuje, że będą mieli około pół godziny spóźnienia. John nie wie, że to dopiero początek problemów.

“Remember, remember the fifth of November
The Gunpowder Treason and Plot
I know of no reason,
Why Gunpowder Treason
Should ever be forgot... ”

W 2008 roku, po 40 dniach intensywnych opadów Londyn został potopiony. Duża część miasta zastała całkowicie zalana. Powód jest oczywisty – ocieplenie klimatu. Ludzie musieli się przystosować do odmiennych warunków bytowania. Nie stali się lepsi, to byłoby zbyt bajkowe. Przestępczość, jak i inne negatywne zachowania nadal są obecne. Policja nadal ma co robić, tylko może ich metody się zmieniły. Czasami trzeba używać bardziej brutalnych metod perswazji. I więcej się pływa łodziami, niż jeździ policyjnymi samochodami.

Zbliża się Boże Narodzenie, w zasadzie to jest już Wigilia. Świąteczną atmosferę czuć w każdym miejscu. Pracownicy korporacji Nakatomi mają jeszcze jeden powód do radości. Dzięki ich pracy był to jeden z najlepszych roków w historii firmy. Tym bardziej cieszą ich gratulacje przesłane przez dyrektora generalnego i zarząd. Teraz tylko trzeba skończyć, to co trzeba i można jechać do domów, do rodzin. Holly (Bonnie Bedelia) nie może się już doczekać powrotu do domu, podobnie jak dwójka jej małych dzieci. Wielką niespodzianką dla nich ma być również powrót taty, po raz pierwszy od czasu przeprowadzki do Kalifornii. Z lotniska ma go odebrać Argyle (De'voreaux White), wynajęty przez korporację Nakatomi szofer. Ciekawostką jest to, że będzie on po raz pierwszy prowadził limuzynę.

W starożytnych Chinach rozegrała się walka pomiędzy złem, a dobrem. Wojna domowa rozdarła kraj, królestwa walczyły o ziemię, władze i zasoby. Jeden z królów (Jet Li) miał wielką ambicję, chciał stać się cesarzem. Zrobić mógł to tylko w jeden sposób, przy pomocy miecza. Jego oponenci postanowili go zgładzić przy pomocy najemnych zabójców. Widzieli, że inaczej nie mają z nim szans. Najemnicy ponieśli klęskę, a zirytowany atakiem król, tego samego dnia rozpoczął wojnę. Jego armia była nie do zatrzymania. Po jej przejściu zostawały tylko zgliszcza i stosy martwych ciał. Podbił wszystko, co zamierzał.

Doktor Jackson (James Spader), to archeolog o kontrowersyjnych poglądach. Ma swoją teorię o budowie piramid. Zaprzecza ona faktom, kto je zbudował. Pomimo że nie wie, kto to mógł być, to twierdzi, że czas ich budowy jest inny niż ten znany nauce – mają być dużo starsze. Jego wykład nie wzbudza zainteresowania słuchaczy, sala szybko pustoszeje. Jedynie starsza pani, Catharina (Viveca Lindfors) chce z nim porozmawiać. Wie o nim sporo i chce zaproponować mu pracę – tłumaczenie starożytnych, egipskich hieroglifów. Jackson nie ma większego wyboru, praca jest mu bardzo potrzebna, stracił stypendium, z mieszkania go wyrzucili. Catharina wspomina też, że będzie miał szanse udowodnić swoje teorie.