Zobacz szczegóły.
Apollo XIII
Wysłanie pierwszego człowieka w kosmos przez ZSRR w 1961 było dla świata dużym zaskoczeniem. USA, aby udowodnić, że jest lepsze w podboju kosmosu, przystąpiło do wyścigu kosmicznego z zamiarem wysłania człowieka na Księżyc. Miało to być według słów John’a F. Kennedy’ego, „najbardziej ryzykowne, niebezpieczne i największe przedsięwzięcie, jakiego człowiek kiedykolwiek się podjął”. Zadanie nie obyło się bez ofiar, jednak 20 lipca 1969 nadszedł upragniony sukces. Misja Apollo XI dotarła na srebrny glob i Neil Armstrong jako pierwszy człowiek postawił stopę na jego powierzchni.
Grawitacja
Astronauci z promu kosmicznego Explorer, naprawiają teleskop Hubble. Są w kosmosie od tygodnia i chcą jak najszybciej skończyć swoją pracę i wrócić do domu. Coś jednak jest nie tak, Houston nie odbiera żadnych danych z teleskopu. Jeden astronauta – Kowalski (George Clooney) lata sobie wokół, ględząc o swoim życiu i irytując widza. :-) W końcu jednak bierze się za robotę – ma pomóc dr. Stone (Sandra Bullock) przy panelu teleskopu.
Jeszcze wyżej
Młody chłopak, Harold (Harold Lloyd) wyrusza w podróż do wielkiego miasta, chce się dorobić, aby wziąć ślub z Mildred (Mildred Davis). Musi być lubiany, jest żegnany chyba przez wszystkich mieszkańców Great Bend. Udaje mu się znaleźć pracę w pasmanterii, sprzedaje materiały. W listach do swojej narzeczonej „lekko” mija się z prawdą odnośnie do swojego stanowiska.
Podróż do Nowej Ziemi
Roku Pańskiego 1607 na tereny obecnej Wirginii przybywają osadnicy. Lokalne plemię z zainteresowaniem i niepokojem obserwuje, płynące po rzece statki. Widać, że nigdy wcześniej nie spotkali się z takimi konstrukcjami. Dla kolonizatorów tereny wyglądają na obiecujące, są żyzne, zielone, pełne lasów. Okolica jest piękna, spokojna, wydaje się niezaludniona, nieomal jest jak rajska kraina. Rzeka jest pełna ryb i ostryg, można popłynąć w górę rzeki, morze jest niedaleko. Jest też dobrym miejscem na obronę. To idealne miejsca na osadę. Kapitan domyśla się, że są tu miejscowi, chce zadbać, aby ich nie urazić – w razie czego trzeba będzie z nimi handlować, ale i zabezpiecza ruchomości przed nimi.
Blade Runner 2049
Replikancji to biomechaniczne istoty stworzone przez Korporację Tyrella wykorzystywane w pozaziemskich koloniach. Ich niezwykła wytrzymałość uczyniła z nich idealną siłę roboczą. Po serii krwawych rebelii zakazano ich produkcji, a Korporacja Tyrella zbankrutowała. Katastrofa ekologiczna w połowie 20-lecia XXI wieku umożliwiła rozwój industralisty Niander'a Wallace'a, którego geniusz syntetycznych upraw zapobiegł klęsce głodu. Wallace wykupił resztki Korporacji Tyrella i stworzył nową generację posłusznych replikantów. Wiele starczych modeli Nexus 8 z otwartą datą użyteczności przetrwało. Poluje się na nie i „usuwa”. Tych, którzy na nie polują, wciąż nazywa się mianem „Łowcy Androidów” (Blade Runner).
Dystrykt 9
Obcy wylądowali. Co ciekawe NIE w Ameryce. Szok! Może widzieli filmy i wiedzieli, że w USA powitają ich bronią atomową? Pojawili się nad Johannesburgiem. Wisieli nad nim 3 miesiące. Bez ruchu. Wrota były zamknięte. Postanowiono dostać się do statku siłą. Obcy, przypominający lekko krewetki, nie bronili się, byli kompletnie wycieńczeni, chorzy i zdezorientowani. Rząd powołał specjalną jednostkę pomocniczą, aby przetransportować obcych do obozu utworzonego pod statkiem. Strefa tymczasowa stała się ogrodzonym, zmilitaryzowanym obozem, a następnie slumsami. To tak zwany Dystrykt 9.
Rozmowa
Zbliżają się święta Bożego Narodzenia. Harry Caul (Gene Hackman) wraz z grupą prowadzi obserwację pewnej pary. Obserwacja przeprowadzana jest na zatłoczonym placu, można się wmieszać w tłum, ale podsłuchać jest już gorzej. Grupa ma do dyspozycji mikrofony kierunkowe umieszczone na dachu, ale wystarczy schować się za np. drzewo i nic nie słychać. Również inne dźwięki z zaludnionego placu zagłuszają rozmowy, odległość też wpływa na jakość, a ta jest słaba. Rozmowa nie jest chyba ważna, nic konkretnego nie mówią. Podsłuchujący oceniają, że będą mieli około 40 procent konwersacji, nie najlepiej. W pewnym momencie para odkrywa jedn z ogonów – śledzącego ich mężczyznę, ten ma mieć ok 25% rozmowy. Może uda się coś zebrać z tych urywków. Kim są śledzeni ludzie, nie wiadomo.
Mechanik
Arthur Bishop (Charles Bronson) przygotowuje się do zlecania. Najpierw obserwuje i fotografuje mieszkania, później planuje jak najlepszy sposób na wykonanie zadania. Ogląda zdjęcia, robi notatki, nie spieszy się, wygląda, że ma czas. W końcu przychodzi czas na osobistą wizytę w rzeczonym mieszkaniu i pewne modyfikacje w kuchence gazowej. Nie oznacza to, że Arthur jest gazownikiem, który chce zapobiec wypadkowi związanego z eksploatacją kuchenki z awarią. Wprost przeciwnie, on chce spowodować taką awarię i wybuch. Jest przecież płatnym zabójcą. Zamieszkujący mieszkanie mężczyzna musi zginąć.
Pula śmierci
Inspektor Harry Callahan (Clint Eastwood) nie ma łatwego życia. Podczas nocnego śledzenia pewnego samochodu, zajeżdża mu drogę inny samochód. Ludzie, którzy z niego wysiedli, rozpoczynają silny ostrzał z broni maszynowej. Na całe szczęście jedyne co udaje im się zyskać to uszkodzenie samochodu Callahana i jego irytację. To bardzo niebezpieczne – dla nich. Harremu nie do końca udaje się ucieczka, ma lekki wypadek i będzie musiał bronić się przed pozostałymi zamachowcami. To jeszcze gorzej dla nich. Trochę szkoda tylko, że nie będzie kogo przesłuchać.
Nagłe zderzenie
W mieście, do którego przyjeżdżając, powinno się mieć kwiat we włosach, zostaje popełnione przestępstwo. Nad brzegiem zatoki zostaje odnaleziony samochód, ze zwłokami zastrzelonego mężczyzny. Został postrzelony w genitalia i w głowę. Nie jest ani pierwszy taki przypadek w San Francisco, ani ostatni.
Strażnik prawa
Callahan (Clint Eastwood) patrolujący miasto, natrafia na zbiegowisko, w jednej z restauracji gość miał zawał serca. Inspektor w dość nietypowy sposób „pomaga” ofierze. Zawał był sfingowany, a „ofiara” jest znana inspektorowi. Chwilę po tym dostają wezwanie do napadu na sklep monopolowy. Jeden z interweniujących policjantów został postrzelony, dodatkowo przestępcy mają zakładników. Callahan bierze sprawy w swoje ręce, idzie sam, zostawiając partnera. Dobrze dla bandytów to się nie kończy. Jego porucznik, też ma przez niego ciężki dzień. :-) Daje ostrzeżenie Haremu albo się uspokoi, albo będzie musiał zmienić pracę. Dodatkowo zostaje przeniesiony, będzie pracował… w kadrach.
Oni żyją
Do miasta przybywa podróżnik – John (Roddy Piper), szuka pracy. Niestety w urzędzie pracy, nie mają żadnej oferty dla niego. W parku jest świadkiem kazania, chyba nawiedzonego, niewidomego kaznodziei. Mówi on, że by nie ufać IM, mają oni na wargach jad węża, ich usta są pełne goryczy i przekleństwa, że przejęli serca i umysły naszych przywódców. Mało szkodliwe kazanie, zostaje przerwane, przez partol policji. Noc przystanie mu spędzić na ulicy. Następnego dnia udaje mu się znaleźć pracę na budowie, czyli w branży, w której pracował ostatnio. Niestety na wypłatę musi kilka dni zaczekać. Jeden z robotników – Frank (Keith David), daje mu adres gdzie może przenocować i dostać coś do jedzenia. Nie wygląda to na spełnienie „amerykańskiego snu”.
Siła magnum
Znany działacz związkowy, Ricca, został uniewinniony od zarzutów popełnienia morderstwa Anthony’ego Scarzy i jego rodziny, nie było dopuszczalnych dowodów. Prokurator, nie jest zadowolony z decyzji sądu. Podobnie jak opinia publiczna – nieomal wybuchają zamieszki. Podczas powrotu, samochód, w którym jedzie Ricca, zostaje zatrzymany, a on sam zastrzelony… przez policjanta, lub kogoś, kto się za niego przebrał. W każdym razie morderca wyglądał jak policjant z drogówki.
W paszczy szaleństwa
Do szpitala psychiatrycznego przyjmują Johna Trenta (Sam Neill), jest on agresywny i twierdzi, że nie jest szalony – ale to chyba standard w tego typie instytucji. Siedzi więc nieborak w izolatce i jest męczony słuchaniem muzyki The Carpenters. W pewnym momencie zanika muzyka, a światło zaczyna migać. W jego izolatce pojawia się ktoś lub coś – bez otwierania drzwi. Gość mówi, że to nie koniec, i że go jeszcze nie czytał. Następują sceny z mnóstwem przemocy, ktoś wybija okno w drzwiach do izolatki, a w końcu okazuje się, że to tylko zwidy.
Brudny Harry
W San Francisco zaczął grasować nowy przestępca, snajper. Jego karabin ma tłumik więc działa bezgłośnie. Pierwszą ofiarą jest kobieta pływająca w basenie, jako że jest położony na dachu, a ofiara pływała sama, więc świadków nie ma. Można się tylko domyślić, skąd padł strzał – z pobliskiego budynku. Śledztwo będzie prowadził inspektor Harry Callahan (Clint Eastwood), zwany od spraw, na jakie trafia, Brudnym Harrym. Na dachu jedynego budynku, z którego mógł paść strzał, znajduje ślad – łuskę i list skierowany do władz miasta z żądaniem okupu. Strzelec będzie zabijał codziennie jedną osobę, chyba że dostanie sto tysięcy dolarów. Podpis pod listem to Skorpion (Andrew Robinson).
Atlas chmur
Szaman, Zachry (Tom Hanks), przy ognisku opowiada o wietrze, który przynosi głosy przodków. Głosy zamieniają się w chór, ale jeden z nich jest inny, szepce, szpieguje w ciemnościach. To Stary Georgie. Szaman opowie o ich pierwszym spotkaniu. Opowieść będzie dość ciekawa, będzie niby opowiadał o sobie, ale opowieść to nie tylko jego życie, to opowieść o życiu więcej niż jednego pokolenia.
