Dick Steele (Leslie Nielsen) to Agent WD-40, nie pracuje już, odpoczywa na w pełni zasłużonej emeryturze. Tę sielankę jednak zakłóca potrzeba pomocy. Sytuacja jest bardzo dramatyczna, Generał Rancor (Andy Griffith) zagroził całej planecie, że ją wysadzi przy pomocy swoich rakiet. Rakiety są ukryte w sekretnej bazie, o lokalizacji której nikt nie ma pojęcia. Do odpalenia rakiet, generał potrzebuje tylko specjalnego klucza. Tu niby sprawa jest banalna, wystarczy mu go nie dać. Jest jednak problem, w jego łapy wpadła jedna z agentek i zagroził, że ją zabije. Cóż strata jednaj agentki aby ocalić świat, wydaje się niewysoką ceną. Jednak jest inny sposób. Dick Stelle.

Dworce kolejowe są pełne podróżnych – to oczywistość. Każdy z nich gdzieś się udaje, lub skądś przybywa, oczekujących na nich nie liczę. Podróże mogą być krótsze, dłuższe, to też oczywistość. Pewien podróżny (Kevin Spacey) próbując pomóc okradzionej kobiecie, sam staje się podejrzanym. Owszem sytuacja szybko się wyjaśnia – pomaga oświadczenie będącego na miejscu weterana wojennego. Jednak odpowiedzi nie zadowalają policji, podróżny nie ma bagażu, nie ma biletu, (kamyka zielonego również). Wspomina za to, że nie przybył pociągiem. Woli też nie zdejmować okularów przeciwsłonecznych, jak mówi - „Na waszej planecie jest za jasno”. Tyle policji wystarcza, to narkoman, który ma odlot. Podróżny trafia do Instytutu Psychiatrycznego na Manhattanie.

Nie można napisać aby życie Willa Colsona (Chris Pine) było pełne i szczęśliwe. Jest w separacji. Ma też zakaz widywania ze swoim synem. Jedyny jego kontakt to podpatrywanie jak idzie on do szkoły. Jego telefony była żona, odrzuca, nie chce z nim rozmawiać. Mężczyzna pracuje na kolei jako pomocnik maszynisty. Jego nowym zadaniem ma być obsługa lokomotywy 1206 wraz z nowym partnerem Frankiem Barnesem (Denzel Washington). Koledzy Franka wiedzą kim jest Will, i nie za bardzo im się on podoba. Chłopak ma należeć do związków zawodowych, jest chroniony przed zwolnieniem w odróżnieniu od reszty kolejarzy. Jest świeżakiem, szkolenie skończył dopiero cztery miesiące temu, jego partner robi w pociągach 28 lat.

Rollie Tyler (Bryan Brown) to były projektant i producent filmowych efektów specjalnych, jest świadkiem, jak na planie tworzonego właśnie filmu science fiction, przypominającym lekko terminatora, nie wszystko idzie zgodnie z planem. Spóźniony wybuch, czy nie dający się zatrzymać robot, są problemem dla twórców. Scenę trzeba powtarzać, naprawić skutki wybuchu (tu raczej nie ma czego naprawiać), a to wszystko kosztuje. Rolliemu udaje się zatrzymać „oszalałego” robota, zostaje też rozpoznany przez członka ekipy filmowej. Nawet obecny specjalista od efektów specjalnych jest pod wrażeniem wcześniejszych dokonań Tylera. To jednak już przeszłość. Rollie nie tworzy już efektów specjalnych, obecnie jego branżą jest tworzenie zabawek dla dzieci.

Ziemia to nie jest bezpieczne miejsce do życia. Przynajmniej wedłóg filmowców – albo jakaś katastrofa, albo pogoda niszczy wielkie jej obszary, albo niebezpieczeństwo z kosmosu, asteroida, czy nieprzyjaźni kosmici. Nad spokojnym amerykańskim miastem pojawiają się latające spodki. Ich załogi mają iście złowrogi plan. Chcą przejąć Ziemię – czy jest inny powód aby tu przybywać? Zająć, zaatakować, takie to „kosmitowe”. Ich plan, jak to wykonać, jest genialny. Po co sami mają walczyć z Ziemianami, mogli by sami poginąć‚ a jak wiadomo, linie zaopatrzenia są w kosmosie bardzo rozwleczone i posiłki dotarły by po długim czasie. Mają oni zupełnie inne plany.

Roland Tyler (Bryan Brown) to mieszkający w Nowym Yorku, spec od filmowych efektów specjalnych. Takich klasycznych efektów, nakładania obrazu, modeli, animacji, kontrolowanych wybuchów, animatroniki, etc. Roland jest w tym bardzo dobry, zna się na rzeczy. Wie jak „oszukać” widza. Jest wraz ze swoją asystentką Andy (Martha Gehman) bardzo chwalony. Podczas pracy nad jednym z filmów, dostaje propozycje udziału pracy przy kolejnym filmie, tym razem ma być to gatunek science fiction, czyli coś co powinno mieć jak najlepsze efekty specjalne. Potencjalny zleceniodawca dostaje zaproszenie na drugi dzień do studia Tylera.

W posiadłości Chateau Louise nad Jeziorem Chapeau w Szwajcarii odbywa się spotkanie ważnych person. Posiadłość jest silnie strzeżona i nie ma możliwości aby po prostu przejść przez ogrodzenie i strażników pilnujących bezpieczeństwa gości. Nie oznacza to, że nie ma sposobu, aby ktoś nie zaproszony pojawił się w środku. Można zrobić to podwodą, najpierw przecinając znajdujące się tam ogrodzenie. Ogrodzenie obiektu również pod wodą, może świadczyć tylko jedno – właściciele naprawdę mocno dbają o bezpieczeństwo oraz prywatność swoje i swoich gości.

Praca astronoma wydaje się być nudna, ot wpatrywanie się w zdjęcia białych plamek. Może kiedyś było lepiej, ale teraz? Co może być w tym ekscytującego? Oczywiście, jak najbardziej rozumiem ludzi trudniących się tym zajęciem, zarówno amatorów, jak i zawodowców - dla mnie również jest to ciekawe. Poszukiwanie nowych obiektów, badanie tych już odkrytych – zawsze można się czegoś nowego o nich dowiedzieć. Z tymi nowymi jest jeszcze lepiej, zostać odkrywcą jest bardzo ekscytujące, pomimo, że większości społeczeństwa nic nie będzie to interesowało.