Czarna Twierdza to kosmiczna asteroida, ale i zamek czy też forteca. Przemierza ona bezkres kosmosu i kiedy napotka zdatną dożycia planetę, ląduje na niej. Po wylądowaniu z jej wnętrza wychodzą wojownicy i zniewalają dany świat. Są to armie Zabójców, dowodzeni przez Bestię. Napadli na niejeden, że światów. Bestia i jego wojownicy właśnie, przybyli (napadli) na planetę o nazwie Krull. Już wkrótce dym ze spalonych wsi zasnuje niebo, a krzyki umierających wypełnią doliny. Ogólnie mieszkańcy mają przechlapane.

Podróż przez bezdroża Ameryki Północnej może być wyzwaniem. Przede wszystkim są to pustkowia, dwa, brak jakiejkolwiek infrastruktury turystycznej, szczególnie jak akcja dzieje się w czasach odkrywania i kolonizacji zachodnich obszarów USA. Przez taką okolicę podróżuje Buster Scruggs (Tim Blake Nelson). Ewidentnie marzący o wodzie. Słychać, że jej potrzebuje, ponieważ podróż umila sobie śpiewem i grą na gitarze. Nie musi przejmować się prowadzeniem pojazdu, koń w końcu potrafi sam się prowadzić, taki autopilot, czy automatyczny kierowca tamtych czasów. Piosenka ma jeszcze jedną właściwość, poprawia humor Dana, czyli konia.

Generał brygady Francis X. Hummel (Ed Harris) ma za złe władzom, że stracił na misji 15 ludzi. Nie mogli oni zostać ewakuowani, lot za linie wroga był niemożliwy. Oficjalny protest do władz nie zadziałał. Niepogodzony ze stratą ludzi i brakiem porozumienia się z władzami próbował żyć. Nałożyła się na to śmierć jego żony. Generał ma jednak jakiś plan, którego nie mógł wykonać, dopóki jego ukochana żyła. Coś, co da władzom do myślenia. Coś radykalnego.

Załoga promu Endeavour prowadzi naprawy jednego z satelitów. Traktują to rutynowo, członkowie załogi podczas pracy żartują i luźno ze sobą rozmawiają. W pewnym momencie na promie następują zakłócenia w sieci elektrycznej, światła i wskaźniki migają. Ci z załogi, którzy przebywają na zewnątrz, obserwują coś w rodzaju chmury odłamków, roju czegoś, czy wręcz jakaś anomalii gwałtownie zbliżającej się do promu. Pomimo uderzenia prom jest cały, nic nie przebiło jego kadłuba. Satelita jest całkowicie zniszczony. Jeden z przebywających na zewnątrz zostaje wypchnięty w kosmos, drugi trafia do promu. Prom udaje się ustabilizować, a Brian (Patrick Wilson), przed powrotem na Zimie, widzi jeszcze uderzenie czegoś w Księżyc.

Thomas Renfield (Peter MacNicol) to radca prawny z Londynu. Obowiązki kazały mu udać się do Transylwanii, ma tam spotkać się ze swoim klientem. Nie najlepiej znosi podróż, od stanu transylwańskich dróg dostaje mdłości. Chętny do pomocy współpasażer zobowiązuje się do poproszenia woźnicy, aby zwolnił. Zamiast tego, widząc zachodzące słońce, każe zrobić coś przeciwnego, przyspieszyć jazdę. Woźnica, również zauważa kryjące się powoli za horyzontem słońce, bez chwili wahania, ale z lekką paniką w oczach przyspiesza. Udaje się, tuż przed zachodem wóz dociera do pewnej mieściny. Zmaltretowany ostrą jazdą Renfield może odetchnąć z ulgą.

Mycie naczyń może zaskoczyć. Pewna pani myjąca naczynia zauważa wytaczającego się z odpływu w zlewie… pomidora. Całego. Nie dość, że nie wiadomo jak się tam znalazł, dlaczego jest cały, to jeszcze… coś bełkocze. Pomidor, nie pani. Pomidor wyskakuje ze zlewu i zbliża się do coraz bardziej spanikowanej kobiety. Panika niewiele jej daje, po chwili jest nieżywa. Po mordercy nie ma śladu. Nie ma śladów broni, motywu, nie ma mordercy. Prowadzący śledztwo, szybko odkrywa fakt, że kobieta nie jest pokryta krwią, a sokiem pomidorowym!

Zostać więźniem to nie miła rzecz. Usłyszeć, że po wyjściu z zakładu karnego nie wróci się do domu, ale zostanie się daleko od niego, pracując jeszcze tyle lat, ile miało się wyroku, jest jeszcze gorzej. Tak to sobie wymyśliły władze Francji. Pozbywały się problemu w postaci przestępców, wysyłając ich na swoje terytorium zamorskie, do Gujany Francuskiej. Osadzeni mają zapomnieć o Francji. Teraz tutaj jest ich dom. Szanse na powrót są, ale tak małe, że ich właściwie nie ma.

Doktor Paul Bradley (Sean Connery) wraz z grupą przyjaciół żegluje sobie po morzu. Jacht bierze udział w jakimś wyścigu. Zmagania przerywa kuter straży przybrzeżnej. Doktor musi natychmiast stawić się w siedzibie NASA. Z wielką niechęcią zgadza się, nie ma innego wyboru. Sądzi, że wizyta w NASA zajmie mu kilka chwil, nie wie, jak bardzo się myli. W sekretariacie zastaje swoją, dużą, spakowaną już torbę.