Na przełomie 23 stulecia 95% świata żyło w głębokiej nędzy. W rezultacie wielu ludzi podejmowało się skrajnie niebezpiecznych prac – kosmicznego górnictwa, eksploatacji kosmosu, czy też decydowało się na służbę wojskową.

Transport z Ziemi zapewniał Areostrumień (Slipstreaming) – proces przekształcania materii w sygnał cyfrowy, transmitowany do ustalonych współrzędnych w znanej części kosmosu. Wyszkoleni wolontariusze wyposażeni są w APEX – ustrojstwo połączone z centralnym układem nerwowym.

W nadmorskiej miejscowości, na wyspie Amity, rozpoczyna się lipiec. Wiele ludzi liczy na zyskowne lato, spodziewają się dużej ilości turystów. Miejscowość jest atrakcyjnie położona, ocean jest ciepły i bezpieczny. Wakacje w przypuszczeniu władz miasta i mieszkańców będą bardzo udane. Jednak tuż przed oficjalnym rozpoczęciem sezonu, sielankę przerywa zaginięcie kobiety, Chrissy. Miejscowy szeryf Brody (Roy Scheider) zaczyna badać, bardzo poważny, jak na te okolice, wypadek. Ze zeznań jej kolegi wynika, poszła pływać w oceanie, prawdopodobnie się utopiła. Jej kolega był zbyt pijany, aby do niej dołączyć. Oględziny zwłok jednak nie wskazują na taką przyczyną śmierci, są na nich ślady zębów, dziewczyna prawdopodobnie zginęła od ataku rekina.

Jack Weil (Robert Redford) to obieżyświat karciarz, od 1942 roku zobaczył spory kawałek świata, wszędzie znalazł coś, co mu się podobało. Jednak tęskni tylko za jednym miastem. Za Hawaną, z 1958 roku, sprzed Kubańskiej Rewolucji.

Mia (Sophie Nélisse) to mało popularna uczennica, jest obiektem „żartów” ze strony „koleżanek”. Jej ociec ponownie się ożenił. Mia ma więc nową mamę i siostrę Sashę (Corinne Foxx). Jej ojciec zajmuje się nurkowaniem. Ostatnio odkrył nowe wejście do zalanego, starożytnego miasta – niepokojące jest to, że odnalazł tam również ząb rekina. Zastanawia się, jak rekin mógł tam wpłynąć. Zaplanował również coś wyjątkowego dla sióstr, może to pomoże im polepszyć wzajemne stosunki – siostry za sobą nie przepadają, a nawet nie uznają się wzajemne za rodzeństwo. Będą miały okazję poprzyglądać się rekinom ze specjalnie to tego celu skonstruowanego statku. Entuzjazm dziewczyn tryska z nich jak woda z wyschniętej fontanny.

Parze kończą się zapasy. To ostatnia puszka, jaką mają, nie będzie więcej pomidorów, będą musieli przerzucić się na groszek. :-( Martwią się o swoje dzieci, które pojechały na wycieczkę, mają nadzieję, że są one bezpieczne. Para nie mieszka sama, są z nimi inni ludzie. Podczas kolacji rozmowa schodzi na temat Sama, chłopka jednej z obecnych przy stole kobiet – Karen. Pomimo tego, że Jackob uważa, że opuścił ją pięć dni temu, Karen wierzy, że niebawem wróci. Wybuch awantury przerywa łomotanie do drzwi. Po głosie słychać, że to jakiś młody chłopak, może nawet jeszcze dziecko. Ludzie nie garną się do otworzenia drzwi. W końcu jednak je otwierają. Chwilę później wyglądającą przez okno Karen gryzie jeden z zakażonych. Szturm zainfekowanych na budynek przeżywa Donald (Robert Carlyle). Ucieka, zostawiają swoją żonę, Alice, jak i resztę. Uciekając przed zgrają zarażonych, napotyka Jacoba. Ten ostatni nie ma jednak szczęścia.

Do Centrum badań nad naczelnymi w Cambrige, włamują się obrońcy zwierząt. Dokumentują warunki, w jakich przetrzymywane są małpy i mają zamiar je uwolnić. Akcję przerywa powrót jednego w naukowców, któremu prawie udaje się wezwać ochronę. Ostrzega włamywaczy, że szympansy są zainfekowane, bardzo zakaźne, oraz o tym, że otrzymały substancję opóźniającą. Zainfekowane zostały… szaleństwem. Pomimo jego ostrzeżeń i paniki w głosie, postanawiają otworzyć klatki. To był duży błąd. Zwierzęta rzucają się na swoich wyzwolicieli.

Phillip Winter (Rüdiger Vogler), dostaje kartkę pocztową od swojego przyjaciela Fritz'a (Patrick Bauchau). Przyjaciel mieszka w Lizbonie i potrzebuje pomocy Phillipa. Chce, aby przyjechał do Lizbony, tak szybko jak tylko może, zabierając ze sobą cały sprzęt. Jako że nie ma ani telefonu, ani faksu, jedyną drogą kontaktu, jest poczta. Ciężko więc szybko zorientować się co się stało. Najszybszym sposobem, aby rozwiązać tą tajemnicę, jest wsiąść w samochód i pojechać z Frankfurtu do stolicy Portugalii. Phillip więc jedzie…

Młody chłopak, programista, wygrywa w pracowniczej loterii główną nagrodę. Nagrodą jest wizyta w posiadłości Nathana (Oscar Isaac), swojego szefa. Posiadłość jest położona na odludziu, a że pilot śmigłowca nie może lądować w pobliżu domu, Caleba (Domhnall Gleeson) czeka wędrówka po całkowitych bezdrożach, przez łąki, pola i lasy (prawie jak Fasola). Bez zasięgu w telefonie i chyba bez dokładnie określonego miejsca położenia celu. Wie tylko, że dom ma być nad rzeką. Kiedy dociera do celu, dom nie sprawia wrażenia imponującego, raczej dziwnego, jest bardzo nowoczesny – technologicznie.