Mieszkanie w wysokościowcu, ma pewne niedogodności. Jednak nie przeszkadzało to Laingowi (Tom Hiddleston), był zadowolony z życia w nim. Jego zdania nie podzielali inni mieszkańcy, wiele z nich już opuściło budynek, dla niego było to jednak zaletą, czuł, że może odpocząć, był odpowiedzialny tylko za siebie. Trzy miesiące wcześniej inaczej to wszystko wyglądało. Budynek byś niedawno oddany do użytku. Teraz jednak wygląda jak… ruina.

Po roku 2000 Ziemia była coraz bardziej przeludniona i zanieczyszczona. Nie zwracanie uwagi na to, nie pomagało. Po 25 latach, w 2025 ludzkość obudziła się i zauważyła problem. Rozpoczęła szukanie nowego domu. Domem tym miał być Mars. Trzeba było „tylko” przystosować go do życia, poddać terraformacji. Pierwsze były bezzałogowe sondy z algami, mające wytworzyć tlen. Wydawało się, że przedsięwzięcie się uda, jednak po 20 latach poziom tlenu zaczął spadać, z nieznanego powodu.

Prezydent USA, tuż przed wyborami, ma problemy. Był sam na sam ze skautką w pokoju, tuż za Gabinetem Owalnym. Trwało to tylko trzy minuty, ale smrodek jest. Aby ratować swoje szanse w reelekcji, nakazuje wezwać do pomocy Konrada Breana (Robert De Niro), specjalistę od propagandy, wróć, od public relations, oczywiście. Sztab musi wymyślić, co powiedzieć w telewizji, mają na to niewiele czasu, do rana. Pierwsze co sugeruje Konrad to rozchorowanie się prezydenta przed powrotem z Chin, gdzie on obecnie przebywa. Sytuacja jest niewesoła, kontrkandydat coś wie i nie zamierza tego nie wykorzystać. Wybory są za 11 dni, do tego czasu należy odwrócić uwagę mediów, a przy tym społeczeństwa.

Na początku XXI wieku ludzka ewolucja znalazła się w punkcie zwrotnym. Selekcja naturalna, proces dzięki, któremu najsilniejsi i najsprytniejsi rozmnażali się szybciej niż reszta, który kiedyś faworyzował najlepszych, nagle zaczął przybierać zupełnie inny obrót. Większość powieści science fiction przewidywała, że przyszłość będzie bardziej cywilizowana i bardziej inteligentna. Jednak w miarę upływu czasu, wszytko okazało się zmierzać w zupełnie innym kierunku. Wszechogarniającej głupoty.

Babydoll (Emily Browning), nie ma łatwego życia. Straciła ojca, a jakiś czas później i mamę. Wychowywana jest przez ojczyma, który zbyt bardzo ją i jej siostrę kocha. Jego gniew na pasierbice się wzmaga, kiedy z testamentu swej żony dowiaduje się, że swój majątek zapisała tylko córkom. Rozgoryczony opiekun postanawia oskarżyć Babydoll o zabicie własnej siostry i zamyka ją w zakładzie psychiatrycznym.

Nowy Jork 5:30. O tak dziwnej porze, ludzie oglądają corridę. Walka nie trwa długo, byk zostaje zwyczajowo zabity. Jako że corrida w Nowym Jorku nie występuje, szczególnie o takiej porze, jedynym logicznym rozwiązaniem jest to, że jest to po prostu sen. Po przebudzeniu Warren (Dan O'Herlihy) w rozmowie z żoną przyznaje, że nie pierwszy raz ma ten sen. Mężczyzna nigdy nie widział w śnie matadora, chce odkryć jego tożsamość. Ma przypuszczenia, że sen jest powiązany z jego pracą.

Kevin Lomax (Keanu Reeves) to wzięty adwokat. Pomimo swojego młodego wieku, jest bardzo dobry w swoim fachu. Nigdy jeszcze nie przegrał. Potrafi wybronić chyba każdego, nawet wtedy, kiedy nie każdy powinien być, według niego wybroniony. Jednak skoro zgodził się kogoś reprezentować, musi go bronić najlepiej jak tylko można. Choć Lomax ma wątpliwości moralne, musi wybronić ewidentnego pedofila. Co też, ku zaskoczeniu i złości chyba wszystkich, udaje mu się. To kolejna z jego wygranych spraw.

Johanesburg to niebezpieczne miasto. Każdego dnia dochodzi tu do 300 zabójstw i brutalnych napaści. Zarówno cywile, jak i policjanci giną w strzelaninach. Krwawe porachunki między gangami są czymś normalnym. Przypadkowymi ofiarami nikt się nie przejmuje. Policja dostaje jednak nową broń. Policjanta, którego nie można skorumpować, środek na odrodzenie Johanesburga. Zautomatyzowana Jednostka Policji. Pierwsza taka jednostka na świecie.