Porucznik Thomas Dodge (Kelsey Grammer) był trzeci w szkole okrętów podwodnych, a na zaawansowanym kursie sprawdził się jeszcze lepiej. Ewidentnie jest doskonałym kandydatem do objęcia dowództwa na jakimś nowoczesnym okręcie podwodnym. Sam po raz trzeci wystąpił z podaniem o dowództwo. Musi jakieś objąć, inaczej zostanie wyrzucony z programu dowodzenia. On będzie miał zniszczoną karierę, a USA zmarnuje czas i pieniądze, jakie zainwestował w jego szkolenie. Miał co prawda incydent z otarciem się o rosyjski okręt podwodny, który śledził. Jest też impulsywny, niezdyscyplinowany, czasami lekkomyślny. Nie każdemu taki kandydat może pasować. Kiedy wydaje się, że szansa na dowództwo zostaje zaprzepaszczona, na okręt, na którym Dodge służy, przychodzi wiadomość z COMSUBLANT.

Bracia Ross mają jakiś konflikt. Pete chciał złapać, czy nawet zabić swojego brata, temu jednak udało się uciec. Jacyś tajemnicy mocodawca Pete jest bardzo z tego niezadowolony. Mocodawca ma ludzi, który odnajdą Johnnego (Pat Renella), ale to Pete będzie musiał pokryć ich honorarium.

Od czterech lat dinozaury mieszkają wśród ludzi. Część prehistorycznych istot zostało uratowane przed wybuchem wulkanu i przewiezione do Lockwood Estate. Tam podczas zamieszania w czasie aukcji wydostały się na wolność. Od tego czasu wędrują pośród ludzi. Sprawia to nie mało problemów, a to pogonią dziewczynkę, a to zatopią kuter rybacki, a to założą sobie gniazdo na szczycie budynku (nawet antena im nie przeszkadza, choć jak źle wylądują, to będzie pterodaktyl na rożno), a to przyjdą z wizytą do tartaku. Życie na Ziemi się zmieniło. Ludzie nie przyglądają się temu biernie, pojawiły się nielegalne hodowle, organizowane są, również nielegalne, walki dinozaurów. Są też one przemycane. Ludzie zawsze znajdą sposób, aby zarobić…

Mitchell Grant (Clint Eastwood) mieszka sobie spokojnie na całkowitym odludziu na Alasce. Ma cieszę i spokój. Nie na długo jednak, któregoś dnia przylatują do niego goście. Gospodarz nie jest zadowolony z wizyty, zamiast przygotować chleb i sól, przygotowuje strzelbę. Grant to były pilot wojskowy. Służby nie wspomina dobrze, prześladują go wspomnienia z Wietnamu, gdzie został zestrzelony i dostał się do niewoli. Długo w niej nie pobył, ale podczas ratunku widział, jak lotnictwo zabija wszystkich Wietnamczyków, bez znaczenia czy byli to żołnierze, czy cywile, włączając dzieci. Widok ten sprawił, że nabawił się traumy na widok wojska. Nic dziwnego, że reaguje na gości, którzy przylecieli śmigłowcem wrogością.

Ameryka lat 80 to nie jest tak przyjemne miejsce, jakby się wydawało. Przeciętnie co 11 sekund następuje tam jakieś włamanie, co 65 napad z bronią w ręku, pobicie co 25, a morderstwo co 25 minut. Owszem, Ameryka jest wielka, więc jakoś się to po kraju rozkłada, ale w większych miastach, taki jak na przykład Los Angeles, policja ma co robić. To tylko wierzchołek góry lodowej, są przecież jeszcze inne przestępstwa. Na prawdę, policji nie jest łatwo, a to, że zbliżają się Święta Bożego Narodzenia, nie oznacza, że będzie jakaś taryfa ulgowa, czy coś. Przestępcy dalej będą robić swoje.

Połowa XIV wieku. Antonius Block (Max von Sydow) ze swoim giermkiem Jonsem (Gunnar Björnstrand), po wielu latach wrócili do ojczystej Szwecji. Brali oni udział w Krucjatach do Ziemi Świętej. W Szwecji nie jest ani wesoło, ani przyjemnie, kraj jest spustoszony przez Czarną Zarazę, dżumę. Tam na opustoszałym wybrzeżu, gdzie umilają sobie czas, grając w szachy, spotykają nieoczekiwaną, lecz dobrze znaną postać.

Jest 1969 rok. Niebo nad Laosem przemierzają amerykańskie samoloty, między innymi Fairchild C-123 Provider. Jest to samolot transportowy, a jego załoga zajmuje się zrzutem zaopatrzenia dla ludności cywilnej. Choć patrząc, jak te zrzuty wyglądają, to nie wiem, czy obdarowywani są tacy szczęśliwi. Znowu trzeba naprawiać domy… Zrzuty to nie tylko żywność, jest też broń. Mimo że oficjalnie sił amerykańskich nie ma w Laosie, to amerykański władze są zaniepokojone wkroczeniem tam wojsk północnowietnamskich. Nie jest to bezpieczna praca, nie każdemu pilotowi udaje się wrócić. W końcu jest wojna.

Nocą, 4 lipca, 1969 roku w Vallejo w Kalifornii trwa świętowanie amerykańskiego Dnia Niepodległości. Dwoje młodych ludzi, przy okazji planuje też randkę. Dziewczynie nie pasuje lokalna jadłodajnia, jest za duży tłok, woli poszukać spokojniejszego miejsca. Znajdują je, co prawda nikt tam jedzenia nie podaje, ale mogą cieszyć się swoim towarzystwem. Samotność nie będzie im jednak dana. Chwilę później pojawia się tajemniczy samochód. Chłopak kojarzy, że widział go przed barem. Kierowca zachowuje się dość podejrzanie. Po zatrzymaniu wyłącza reflektory i wydaje się na coś czekać. Niepokój młodej pary rośnie, jednak po chwili samochód odjeżdża. Wydaje się, że kobieta wie, kto to był. Kiedy wydaje się, że będzie już spokój, samochód powraca, a jego kierowca zaczyna strzelać do pary.