W podziemnym garażu zapadnięta zostaje kobieta. Sprawcami jest grupa zamaskowanych mężczyzn. Kobieta zostaje wywleczona z samochodu, jej ubranie zdarte. Tuż przed zgwałceniem, pojawia się tajemnicza, spokojna postać. To Paul. Przestępcom przedstawia się jako śmierć, po czym z zimną krwią eliminuje mężczyzn. Wygląda to tak, jakby sprawiało mu to przyjemność. Ostatni z zabitych ma… jego twarz.

To oczywiście koszmar nocny. Paul zabił wiele osób, więc nic dziwnego, że go męczą złe sny. Wie, że to, co robi, może zmniejsza ilość przestępstw, ale to prawo w wykonaniu wymiaru sprawiedliwości powinno karać, a nie samotny człowiek. Policja nie raz już wiedziała, kim jest Mściciel i dawała mu sugestię, aby się wyprowadził.

Paul cały czas pracuje jako architekt, ponownie mieszka w Los Angeles. Jest w związku z dziennikarką tamtejszej gazety, Karen (Kay Lenz). Na jej prośbę zatrudnił też jej córkę Ericę (Dana Barron), obiecującą architektkę. Jej chłopak Randy (Jesse Dabson) robi natomiast szemrane interesy. Jego znajomi handlują narkotykami, Erica o tym wie, też zdarza jej się z nich skorzystać. Nie jest to bezpieczne, jeden ze znajomych Randy'ego dał jej kokainę, po której dziewczyna trafiła do szpitala. Kończy się to tragicznie. Pomimo że Erycę z Paulem nie łączyły więzy krwi, Paul mocno przeżywa jej śmierć. Traktował ją jak swoją córkę.

Paul wie jedno, jeżeli Erica miała kokainę, ktoś musiał jej to sprzedać, a jedynym tropem jest Randy. Architekt postanawia przyjrzeć się chłopakowi i jego znajomym. Randy popełnia błąd, grozi sprzedawcy, że poda go na policję. Zanim Paul dotrze do nich, Randy będzie martwy. Paulowi udaje się zabić handlarza. Jest jednak świadek, który podaje policji, jakim samochodem porusza się Kersey.

Ktoś jeszcze zna tożsamość Pula, znajduje on anonimową wiadomość – „Wiem kim jesteś“. Chwilę później zaczyna szantażować Paula. Składa mu propozycje, jak zawsze, nie do odrzucenia. Kersey nie wygląda jednak na chętnego do odrzucenia sprawy.

Policyjne śledztwo szybko ustala, że pocisk, którym zastrzelono handlarza, pochodzi z broni używanej kilka lat wcześnie przez Mściciela. Szybko znajdują Paula.

W międzyczasie Karen rozpoczyna swoje, dziennikarskie śledztwo. Chce napisać o handlu narkotykami w Los Angeles. To nie jest bezpieczne zajęcie.

Film „Życzenie śmierci 4” musiał powstać, chyba Kersey w wykonaniu Bronsona tak dobrze się sprzedawał, że nie było innego wyjścia.

Niestety widać, że twórcom czegoś zabrakło, czegoś w filmie brakuje. Odniosłem wrażenie, że film jest robiony jakby na siłę. Poprzednie się udały, to może i uda się za czwartym razem? Niby wystarczy postawić tylko większe wyzwanie – dwa potężne gangi handlarzy narkotyków. Paul zwyczajowo jest sam.

Wyszło, jak wyszło. Film w większości jest ciekawy, ale są momenty słabe, bajkowe, bezsensu. Sądzę, że jest lepiej niż w części trzeciej, ale w porównaniu do pierwszej i drugiej, jest cienko… Od trzeciej części widać spadek jakości.

Oglądając „Życzenie śmierci 4”, nasunęła mi się myśl, że nie każdą historię trzeba kontynuować, szczególnie kiedy robi się to na siłę. Tu powinno poprzestać się najwyżej na dwóch częściach.

Tytuł polski: Życzenie śmierci 4
Tytuł oryginalny: Death Wish 4: The Crackdown
Reżyseria J. Lee Thompson

Charles Bronson jako Paul Kersey
Kay Lenz jako Karen Sheldon
John P. Ryan jako Nathan White
Dana Barron jako Erica Sheldon
Jesse Dabson jako Randy Viscovich

Ten tekst jest dostępny na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 3.0 Polska.