To lato w Warszawie jest bardzo ciężkie, wiadomo upał, żar leje się z nieba. Do tego dochodzą braki w wodzie. Są osiedla pozbawione jej od trzech dni. Zdesperowani ludzie nie wiedzą, co zrobić. Napisanie listu go gazety nic nie da. Pada jednak pomysł aby sprawą zajął się As. To bohater jaki mało, silny, bardzo inteligentny, wzorem superbohatera zza oceanu potrafi latać. Jako, że nie można go mieć na zawołanie, do tajemniczego Instytutu trafia Jan Walczak (Józef Nowak). Nie zupełnie dobrowolnie – zostaje przywieziony przez grupę smutnych panów. Wbrew pozorom, są to… naukowcy. Profesor Milczarek (Wiesław Michnikowsk) wraz ze współpracownikami intensywnie pracuje nad rozwiązaniem zagadki znikającej wody.

Trójkąt Bermudzki to najsłynniejsze miejsce na oceanie, gdzie w tajemniczy sposób mają znikać statki i samoloty. Najsłynniejsze, ale nie jedyne. Na Morzu Południowochińskim jest również takie miejsce. Głęboko pod nim znajduje się pasmo górskie, tak duże, że można by ukryć tam Himalaje. Tu również, od wieków ginęły statki. Mimo to, ruch morski nadal się tam odbywa, a niektóre jednostki specjalnie się tam zapuszczają.

Tuck Pednelton (Dennis Quaid) to były oblatywacz samolotów. Nie jest już na służbie, został zwolniony. Nic dziwnego, nienawidzi dowódców, nie przyjmuje rozkazów, działa tak, jak sam chce. To nie może zostać zaakceptowane przez wojsko. Nie ma szczęśliwej passy. Na przyjęciu ku czci innych oblatywaczy robi upija się i awanturę, a nazajutrz rzuca go jego dziewczyna, Lydia (Meg Ryan). Dwa miesiące później coś się zmienia. Został wybrany do pewnego tajnego projektu. Bez problemów przeszedł przez sito egzaminów. Może dlatego, że był jednym kandydatem? Zadanie jest dość, jak dla niego, typowe – pilotowanie nowego pojazdu.

Transportowiec Ulysses przemierza gdzieś w kosmosie sektor C5. Zwyczajowo, w olbrzymiej pustce kosmosu, musi lecieć przez pole asteroid. Nie jest to jednak problem, ma na dziobie działko, którego strzały z łatwością likwidują kosmiczne kamulce. Załodze nie za bardzo się to jednak podoba, kapitan prosi więc na mostek Adamsa (John Mansfield). Ten ostatni różni się od załogi, jest umundurowany i wychodzi z magazynu w którym ewidentnie są przetrzymywany jakieś ładunek radioaktywny, w kapsułach przypominają głowice nuklearne. Adam to nie jest to byle kto, jest wiceministrem United Plants. Załoga o ładunku nie wie nic, jest on tajny. Kapitan z uwagi, że masa statku jest za duża na manewrowanie wśród asteroid prosi o możliwość wezwania eskorty. Prośba zostaje odrzucona. To błąd…

Napady na wojskowe konwoje nie zdarzają się często. Owszem, może w czasie wojny, ale w pokoju? Wojsko, to wojsko, zwyczajowo jest mocno uzbrojone, co jest bardzo dobrym czynnikiem odstraszającym. Jednak taki napad następuje. Konwój składa cię co prawda, z jednej ciężarówki, ale to zawsze jest wojskowy konwój. Zaskoczona załoga pojazdu nie stawia oporu. W ręce napadających wpada amunicja i broń. Żołnierzom nie spada przy tym przysłowiowy włos z głowy. Przestępcy popełniają jeden błąd – za szybko jadą, na co zwraca uwagę patrol policji. Ci w odróżnieniu od wojskowych szczęścia nie mają, ich pojazd zostaje zniszczony przez wyrzutnię rakiet. Złodzieje w spokoju odjeżdżają.

Praca szpiega nie należy do prostych. Piszę, oczywiście, o tych, którzy wykonują swoją pracę na terenie obcego państwa. O ile są jeszcze uśpionym agentami, to mają względnie łatwo, muszą po prostu żyć i zachowywać się jak okoliczni mieszkańcy. Gorzej kiedy muszą zinfiltrować jakiś obiekt. Obiekty warte infiltracji są strzeżone, przecież nikt nie będzie infiltrował przykładowo takiego parku, w sumie to i strzec go nie trzeba. W każdym razie ryzyko jest ogromne. Ktoś jednak wpada na „genialny” pomysł jak można pomóc swoim w zadaniu na terenie obcego i wrogiego kraju.

W początkach kina, tych w którym filmy były jeszcze nieme, niezwykle popularny był cykl filmów o „Trzech Amigos”, dzielnych, prawych obrońcach prostych ludzi, przed różnego rodzaju bandytami, oprawcami i niesprawiedliwością. Ludzie oglądali cykl z zapartym tchem, nieraz marząc aby i w ich ciężkim życiu pojawił się ktoś, kto im pomoże. Takie myśli pomagać nieraz w trudach egzystencji, ale nie mają szans się spełnić. Oczywiście filmy te, były, jak wiele innych traktujących o bohaterach, bardzo naiwne, ale, że ludziom się podobały, to studio „Goldsmith Pictures” co chwila wypuszczało kolejną część. Aktorzy grający w tym cyklu Lucky Day (Steve Martin), Dusty Bottoms (Chevy Chase), Ned Nederlander (Martin Short) wiedli bardzo wygodne życie – darmpwa willa w studiu, ubrania pochodzące z zasobów studia. Żyć nie umierać, zabawy mieli po pachy.

Do portu w Nowym Jorku płynie statek – nic zaskakującego. „Dama Karaibów” nie odpowiada jednak na wezwania, a jest to lekko niepokojące. Prawdopodobnie jest to jakaś awaria, choć jakiś zapasowy sposób komunikacji powinien być. Jeszcze dzień wcześniej kapitanat portu prowadził normalnie rozmowy z kapitanem „Damy Karaibów”. Aby sprawdzić co się dzieje, w okolice statku zostaje wysłany śmigłowiec. Ten szybko nawiązuje kontakt wzrokowy z jednostką. Płynie ona trochę za szybko niż powinna, a na pokładzie nikogo nie widać. Nie widać też żadnych uszkodzeń, ani śladu pożaru, szalupy też są na miejscu. Pada podejrzenie, że może to jakaś choroba, na „Damę” ma zostać nałożona kwarantanna i wezwany doktor. Statek trzeba też odholować.