Inspektor Harry Callahan (Clint Eastwood) nie ma łatwego życia. Podczas nocnego śledzenia pewnego samochodu, zajeżdża mu drogę inny samochód. Ludzie, którzy z niego wysiedli, rozpoczynają silny ostrzał z broni maszynowej. Na całe szczęście jedyne co udaje im się zyskać to uszkodzenie samochodu Callahana i jego irytację. To bardzo niebezpieczne – dla nich. Harremu nie do końca udaje się ucieczka, ma lekki wypadek i będzie musiał bronić się przed pozostałymi zamachowcami. To jeszcze gorzej dla nich. Trochę szkoda tylko, że nie będzie kogo przesłuchać.

W mieście, do którego przyjeżdżając, powinno się mieć kwiat we włosach, zostaje popełnione przestępstwo. Nad brzegiem zatoki zostaje odnaleziony samochód, ze zwłokami zastrzelonego mężczyzny. Został postrzelony w genitalia i w głowę. Nie jest ani pierwszy taki przypadek w San Francisco, ani ostatni.

Callahan (Clint Eastwood) patrolujący miasto, natrafia na zbiegowisko, w jednej z restauracji gość miał zawał serca. Inspektor w dość nietypowy sposób „pomaga” ofierze. Zawał był sfingowany, a „ofiara” jest znana inspektorowi. Chwilę po tym dostają wezwanie do napadu na sklep monopolowy. Jeden z interweniujących policjantów został postrzelony, dodatkowo przestępcy mają zakładników. Callahan bierze sprawy w swoje ręce, idzie sam, zostawiając partnera. Dobrze dla bandytów to się nie kończy. Jego porucznik, też ma przez niego ciężki dzień. :-) Daje ostrzeżenie Haremu albo się uspokoi, albo będzie musiał zmienić pracę. Dodatkowo zostaje przeniesiony, będzie pracował… w kadrach.

Do miasta przybywa podróżnik – John (Roddy Piper), szuka pracy. Niestety w urzędzie pracy, nie mają żadnej oferty dla niego. W parku jest świadkiem kazania, chyba nawiedzonego, niewidomego kaznodziei. Mówi on, że by nie ufać IM, mają oni na wargach jad węża, ich usta są pełne goryczy i przekleństwa, że przejęli serca i umysły naszych przywódców. Mało szkodliwe kazanie, zostaje przerwane, przez partol policji. Noc przystanie mu spędzić na ulicy. Następnego dnia udaje mu się znaleźć pracę na budowie, czyli w branży, w której pracował ostatnio. Niestety na wypłatę musi kilka dni zaczekać. Jeden z robotników – Frank (Keith David), daje mu adres gdzie może przenocować i dostać coś do jedzenia. Nie wygląda to na spełnienie „amerykańskiego snu”.

Znany działacz związkowy, Ricca, został uniewinniony od zarzutów popełnienia morderstwa Anthony’ego Scarzy i jego rodziny, nie było dopuszczalnych dowodów. Prokurator, nie jest zadowolony z decyzji sądu. Podobnie jak opinia publiczna – nieomal wybuchają zamieszki. Podczas powrotu, samochód, w którym jedzie Ricca, zostaje zatrzymany, a on sam zastrzelony… przez policjanta, lub kogoś, kto się za niego przebrał. W każdym razie morderca wyglądał jak policjant z drogówki.

Do szpitala psychiatrycznego przyjmują Johna Trenta (Sam Neill), jest on agresywny i twierdzi, że nie jest szalony – ale to chyba standard w tego typie instytucji. Siedzi więc nieborak w izolatce i jest męczony słuchaniem muzyki The Carpenters. W pewnym momencie zanika muzyka, a światło zaczyna migać. W jego izolatce pojawia się ktoś lub coś – bez otwierania drzwi. Gość mówi, że to nie koniec, i że go jeszcze nie czytał. Następują sceny z mnóstwem przemocy, ktoś wybija okno w drzwiach do izolatki, a w końcu okazuje się, że to tylko zwidy.

W San Francisco zaczął grasować nowy przestępca, snajper. Jego karabin ma tłumik więc działa bezgłośnie. Pierwszą ofiarą jest kobieta pływająca w basenie, jako że jest położony na dachu, a ofiara pływała sama, więc świadków nie ma. Można się tylko domyślić, skąd padł strzał – z pobliskiego budynku. Śledztwo będzie prowadził inspektor Harry Callahan (Clint Eastwood), zwany od spraw, na jakie trafia, Brudnym Harrym. Na dachu jedynego budynku, z którego mógł paść strzał, znajduje ślad – łuskę i list skierowany do władz miasta z żądaniem okupu. Strzelec będzie zabijał codziennie jedną osobę, chyba że dostanie sto tysięcy dolarów. Podpis pod listem to Skorpion (Andrew Robinson).

Szaman, Zachry (Tom Hanks), przy ognisku opowiada o wietrze, który przynosi głosy przodków. Głosy zamieniają się w chór, ale jeden z nich jest inny, szepce, szpieguje w ciemnościach. To Stary Georgie. Szaman opowie o ich pierwszym spotkaniu. Opowieść będzie dość ciekawa, będzie niby opowiadał o sobie, ale opowieść to nie tylko jego życie, to opowieść o życiu więcej niż jednego pokolenia.