Życzenie śmierci 2
82
Po wyprowadzce z Nowego Jorku i krótkim pobycie w Chicago Paul Kersey (Charles Bronson) trafia do Los Angeles. W nowym miejscu niemal od razu rzuca się duża przestępczość. Według prezenterów radiowych przestępczość niepokojąco wzrasta. Komisarz policji Los Angeles określa to jako wojnę i chce przystąpić do ofensywy. Cóż Ameryka lat przełomu lat 70 i 80 musiała być „ciekawym” miejscem do życia. Zarówno Nowy Jork, jak i Los Angeles zalewali przestępcy.
Paul też tego doświadcza. Podczas jakiegoś festynu zostaje okradziony, grupa lokalnego elementu podprowadza mu portfel. Pomimo pogoni za jednym z nich, bo przestępcy rozdzielili się oczywiście, dogania go, ale to nie on ma portfel. Nie chcąc niepokoić przyjaciółki Geri Nichols (Jill Ireland) i córki Carol (Robin Sherwood), która powoli wychodzi z traumy, którą przeżyła pięć lat temu, nie przyznaje się do okradzenia. Chce beztrosko spędzić czas z córką.
Niestety to nie koniec problemów Pula. Przestępcy mający jego portfel i prawo jazdy, przyjeżdżają w „odwiedziny”. Korzystając z nieobecności właściciela, chcą okraść mieszkanie. Mieszkanie nie jest jednak puste, w środku przebywa gosposia Paula, Rosario (Silvana Gallardo). Kobieta zostaje wielokrotnie zgwałcona. Po niedługim czasie Paul wraca, z córką do domu na obiad. Carol, która zaczęła wychodzić z traumy, trafia niemal na to samo, co ją spotkało. Paul nie ma szans z grupą przestępców, zostaje pobity do nieprzytomności. Aby jego córka nie wydała rzezimieszków, ci porywają ją. Niestety sytuacja staje się krytyczna, dziewczyna ginie.
Badając napad z włamaniem, policja nie daje mu dużej nadziei, opis przestępców, jaki dał im Paul, jest niedokładny. Kersey widząc bezsilność policji, na nowo powołuje do życia nowojorskiego Mściciela. Paul nie wierzy w skuteczność policji. Mściciel zaczyna ponownie zabijać.
„Życzenie śmierci 2” to jakby inaczej kontynuacja „Życzenia śmierci”. Fabuła jest niemal identyczna, zabijanie przestępców z zemsty. Wcześniej z powodu napaści na żonę i córkę, tu za śmierć córki. Ponownie jak w poprzedniej części, działania Paula mają wpływ na ilość przestępstw – bandyci zaczynają się bać. Policji ponownie jest to na rękę, ale śledztwo trzeba prowadzić.
Takie coś sprawdziło się w części pierwszej, to i może sprawdzi się w kolejnej? Owszem, moim zdaniem „Życzenie śmierci 2” trzyma poziom jedynki. Charles ze swoim charakterystycznym wąsem po kolei eliminuje przestępców, szczególnie tych, którzy zaleźli mu za skórę. Jest przy tym bardzo spokojny. Zabija metodycznie, bez emocji. Bardzo skuteczny. Jest bezlitosny.
„Życzenie śmierci 2” dobrze mi się oglądało, nie było scen nużących. Ponownie film jest brutalny, twórcy nie obawiali się pokazywanie scen szczególnie drastycznych. Nie wiem, czy dzisiaj by to przeszło. Może dlatego widz mocno trzyma kciuki za Paula i kibicuje mu. To dobre, męskie kino z lat 80.
Tytuł polski: Życzenie śmierci 2
Tytuł oryginalny: Death Wish II
Reżyseria Michael Winner
Charles Bronson jako Paul Kersey
Jill Ireland jako Geri Nichols
Robin Sherwood jako Carol Kersey
Vincent Gardenia jako Frank Ochoa
Thomas Duffy jako Charles „Nirvana” Wilson
Kevyn Major Howard jako Stomper
Stuart K. Robinson jako Jiver
Laurence Fishburne III jako Cutter
E. Lamont Johnson jako Punkcut
Silvana Gallardo jako Rosario
Artur Wyszyński
Ten tekst jest dostępny na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 3.0 Polska.
