Paul Kersey (Charles Bronson) wraca do Nowego Yorku. Musiał go opuścić kilka lat temu, był podejrzewany (słusznie) o bycie Mścicielem, zabijającym przestępców. Miał ku temu dobry powód, jego żona została obrabowana i zabita, a córka nie mogła wyjść z traumy po spotkaniu z takim elementem. Wielkie Jabłko wcale nie stało się bezpieczniejsze. Przestępczość nadal jest wysoka, bandyci napadają na ludzi, wymuszają haracze. Paul po przybyciu na miejsce dzwoni do swojego przyjaciela, niestety ten właśnie jest obrabowywany i bity. Paul zaniepokojony brakiem odpowiedzi jedzie prosto do jego mieszkania.

Po wyprowadzce z Nowego Jorku i krótkim pobycie w Chicago Paul Kersey (Charles Bronson) trafia do Los Angeles. W nowym miejscu niemal od razu rzuca się duża przestępczość. Według prezenterów radiowych przestępczość niepokojąco wzrasta. Komisarz policji Los Angeles określa to jako wojnę i chce przystąpić do ofensywy. Cóż Ameryka lat przełomu lat 70 i 80 musiała być „ciekawym” miejscem do życia. Zarówno Nowy Jork, jak i Los Angeles zalewali przestępcy.

Czy życie, w którym nie potrzeba pieniędzy byłoby marzeniem? Nie koniecznie, świat nie koniecznie funkcjonowałby, że wszyscy mieliby po równo, że każdy dzieliłby się z potrzebującym. Jakaś waluta musiałaby istnieć. Waluta cenniejsza od każdego pieniądza, teoretycznie coś, co każdy z nas posiada – czas. Płaci nim się za wszystko, nawet za to, że się jest. Ludzie zostali genetycznie zmodyfikowani, aby nie starzeć się po dwudziestym piątym roku życia – jak na razie brzmi jak bajka, w końcu wieczna młodość. Tak jednak nie jest. Na resztę życia pozostaje dwanaście miesięcy. Można jednak zdobyć więcej czasu, wystarczy go zarobić. Kiedy się on skończy, pada się martwym.

Czarna Twierdza to kosmiczna asteroida, ale i zamek czy też forteca. Przemierza ona bezkres kosmosu i kiedy napotka zdatną dożycia planetę, ląduje na niej. Po wylądowaniu z jej wnętrza wychodzą wojownicy i zniewalają dany świat. Są to armie Zabójców, dowodzeni przez Bestię. Napadli na niejeden, że światów. Bestia i jego wojownicy właśnie, przybyli (napadli) na planetę o nazwie Krull. Już wkrótce dym ze spalonych wsi zasnuje niebo, a krzyki umierających wypełnią doliny. Ogólnie mieszkańcy mają przechlapane.

Thomas Renfield (Peter MacNicol) to radca prawny z Londynu. Obowiązki kazały mu udać się do Transylwanii, ma tam spotkać się ze swoim klientem. Nie najlepiej znosi podróż, od stanu transylwańskich dróg dostaje mdłości. Chętny do pomocy współpasażer zobowiązuje się do poproszenia woźnicy, aby zwolnił. Zamiast tego, widząc zachodzące słońce, każe zrobić coś przeciwnego, przyspieszyć jazdę. Woźnica, również zauważa kryjące się powoli za horyzontem słońce, bez chwili wahania, ale z lekką paniką w oczach przyspiesza. Udaje się, tuż przed zachodem wóz dociera do pewnej mieściny. Zmaltretowany ostrą jazdą Renfield może odetchnąć z ulgą.

Ludzie na codziennie korzystający z metra, pewnie nie zastanawiają się, jak wygląda praca osób dbających nad jego poprawnym funkcjonowaniem. Ludzie tam zatrudnieni, to nie tylko maszyniści, są też osoby odpowiedzialne za remonty, konserwacje torowisk, infrastruktury i samych pociągów. Bardzo ważną spełniają dyspozytorzy, ich błąd może prowadzić do katastrofy. Nie jest to praca łatwa, jest mocno stresująca, nawet wtedy, kiedy wszystko przebiega zgodnie z planami. W tak dużym metrze, jak nowojorskie, nie zawsze jest tak łatwo. Awaria jednego ze świateł powoduje opóźnienia. Pęknięta szyna, którą trzeba wymienić, to kolejne opóźnienia, a pociągi trzeba puścić innym torem. Przy ogromnej liczbie pociągów na torach jest to trochę ryzykowne. Ludzie tam pracujący jednak wiedzą co robią. Nie wiedzą jeszcze, co ich dzisiaj czeka, to co ma się wydarzyć, będzie bardzo nietypowe.

Na Dalekim Zachodzie, w Los Angeles, żył sobie gościu, zwał się Jeffrey Lebowski (Jeff Bridges). Nazwiska jednak nie używał, zamiast tego wolał, aby go nazywać Koleś. Żył po swojemu, nie przejmując się, co o nim pomyślą inni, był wielkim luzakiem. Podobno był też najbardziej leniwym człowiekiem w mieście, a może i w całym okręgu. Miał też problemy, jego żona jest winna forsę Jackiemu Treehornowi, a jak ona jest winna, to i on. Dwoje wysłanników wierzyciela próbuje nakłonić Kolesia do zwrotu pieniędzy. Problemem jest to, że Koleś nie ma pieniędzy, ale i żony. Odchodząc, niszczą mu dywan.

Zaczęło się skromnie. Sputnik, Łajka, Gagarin. Połaczona misja Sojuz-Apollo. Następnie współpraca była kontynuowana. Powstała Międzynarodowa Stacja Kosmiczna – ISS. Dołączały do niej kolejne państwa, stacja się rozbudowywała, pojawiła się technologia sztucznej grawitacji. Aż w końcu ludzkość nawiązała kontakt z przedstawicielami obcej inteligencji. Do stacji dołączyli obcy, kosmici. Później kolejni i kolejni i kolejni. Początkowa, skromna stacja kosmiczna przerodziła się w tytułowe, gargantuiczne Miasto Tysiąca Planet, albo Stację Intergalaktyczną Alfa. Stała się ona tak wielka, że musiała opuścić orbitę Ziemi, skierowała się na Mgławicę Magellana.