Ludzie muszą się przemieszczać. Najczęściej drogami lądowymi, od wieków budują drogi. Przez lata zmieniały się i pojawiały nowe środki transportu, najpierw własne nogi, później zwierzęta, wozy, samochody. Nie zawsze budowa drogi była prosta – uwarunkowania terenowe nie zawsze były pomocne dla budowniczych. Rzeki dość skutecznie przeszkadzały w wybudowaniu przez nie drogi. Najpierw korzystano z brodów, promów, później ludzie nauczyli się budować mosty, doprowadzając tę sztukę nieraz do perfekcji, niektóre z mostów zachwycają rozmiarami, wyglądem, czy rozwiązaniami technicznymi. Od stosunkowo niedługiego czasu doszedł jeszcze jeden sposób na przekroczenie rzeki – tunel.

U schyłku XX wieku, ludzkość wybudowała bazę na Księżycu. Tym samym rozpoczęła erę pasażerskich lotów kosmicznych. Pierwszym ze statków kosmicznych był Mayflower I. Pierwszy pasażerski wahadłowiec na Księżyc. Właśnie oczekuje na swą dziewiczą podróż, podróż wielkich nadziei. Czy lot będzie łatwy, przyjemny i bez problemowy. He, he, zabawne. Oczywiście, że nie! (Film musiałby się skończyć, przed napisami wstępnymi i tytułem).

Pewien młody chłopak, potrafi łamać zabezpieczenia systemów informatycznych, jest crackerem. Nie zawsze taka osoba jest zła. Czasami pracuje dla kogoś, kto chce przetestować zabezpieczenia swoich systemów komputerowych. Owszem, jego praca nie jest tania, ale i wiedza jest olbrzymia. Gościu ma, jednak pecha, na zlecenie Mai (Maggie Q) włamuje się do systemu, który nie należy do niej. Przelewa pieniądze na jej konto, dostaje swoją dolę, ale problemy spadną na jego głowę. A raczej rozerwą jego głowę, jak i całą resztą, łącznie z domem. Okazuje się, że to nie jedyny cracker, który pracował dla Mai. Wszyscy skończyli podobnie, rozstali się z życiem.

Mia (Sophie Nélisse) to mało popularna uczennica, jest obiektem „żartów” ze strony „koleżanek”. Jej ociec ponownie się ożenił. Mia ma więc nową mamę i siostrę Sashę (Corinne Foxx). Jej ojciec zajmuje się nurkowaniem. Ostatnio odkrył nowe wejście do zalanego, starożytnego miasta – niepokojące jest to, że odnalazł tam również ząb rekina. Zastanawia się, jak rekin mógł tam wpłynąć. Zaplanował również coś wyjątkowego dla sióstr, może to pomoże im polepszyć wzajemne stosunki – siostry za sobą nie przepadają, a nawet nie uznają się wzajemne za rodzeństwo. Będą miały okazję poprzyglądać się rekinom ze specjalnie to tego celu skonstruowanego statku. Entuzjazm dziewczyn tryska z nich jak woda z wyschniętej fontanny.

Dawid (Michael Fassbender) jest wypytywany przez pewnego jegomościa (Guy Pearce). Pytania dotyczą tego, co widzi. Rozpoznaje każdy ze sprzętów w pomieszczeniu i tu nie chodzi o to, że na ścianie jest obraz, ale co to konkretnie jest i kto jest jego autorem. Bardziej pasowałoby to do miłośnika sztuki. Potrafi również grać na fortepianie. Podczas opisywania nader skromnego wyposażenia pokoju, pytający rzuca ni z gruchy, ni z pietruchy, że jest… jego ojcem. A nawet nikt nie zdążył stracić dłoni… Człowiek w bieli wydaje się nie przywiązywać do tego wagi, wykonuje kolejne polecenia. W dalszej rozmowie dowiaduje się, że jest doskonały i jest nie tyle synem, raczej tworem – to syntetyk, android. W końcu i Dawid zadaje pytanie – bardzo metafizyczne.

Ellen Ripley (Sigourney Weaver) to jednak szczęściara. Przeżyła spotkanie z krwiożerczym ksenomorfem, a następnie, przebywając w hibernacji, przeleciała niezauważona przez systemy główne. Została jednak odnaleziona i w ostatnim momencie uratowana. Niemniej jednak minęło 57 lat… Jej córka zmarła. Żadnej innej rodziny nie posiada. Została sama. Dochodzi do siebie w szpitalu na orbicie Ziemi, na stacji Gateway. Kot – Jonesy – oczywiście również przeżył. Odwiedza ją przedstawiciel firmy Weyland-Yutani Corp. Carter J. Burke (Paul Reiser). Nie ma dla niej dobrych wieści…

Psycholog Norman Goodman (Dustin Hoffman) leci w śmigłowcu nad Pacyfikiem. Pilot mówi zagadkowy tekst, że sprowadzili tu wszystkich. Od 2 dni wożą ludzi z Guam. Fizyków, biologów, matematyków na zadupie Pacyfiku. Pilot nie wie dlaczego, nic mu nie powiedzieli. Normanowi powiedzieli tylko tyle że rozbił się samolot. Pomoc psychologa jest jak najbardziej wskazana, ci, którzy przeżyli katastrofę, mogą być w szoku. Tylko po co tam matematyk? Na pokładzie okrętu, napotkany marynarz nie ma bladego pojęcia o samolocie. Coś tu śmierdzi. Norman spotyka znajomego – astrofizyka Teda Fieldinga (Liev Schreiber). Bardzo dziwna ta katastrofa.

Nie dane było Riddickowi pocieszyć się z przewodniczenia Necromongerom. Został oszukany, zdradzony i pozostawiony na pastwę losu na pustynnej (tradycyjnie) planecie. Wszystko to w imię poszukiwania własnej przeszłości. Riddick od dawna szuka odpowiedzi na pytanie kim jest, gdzie się urodził. Necromongerzy zawożą go na planetę z której miała pochodzić jego rasa, lecz zostaje pobity i zostawiony sam sobie i dzikim zwierzętom. Chyba jednym plusem jest to, że nikt do niego nie strzela (jeszcze…).