Były nadinspektor Dreyfus (Herbert Lom) przebywa w zakładzie dla obłąkanych. Współpraca ze swoim podwładnym, inspektorem Clouseau (Peter Sellers) tak mocno dała mu się we znaki, że zwariował. Pałał tak dużą nienawiścią do podwładnego, że planował go zabić. Jego wysiłki niedoniosły skutku, a tylko doprowadziły go do miejsca, w którym obecnie przebywa. Na szczęście, po trzech latach, kuracja przynosi skutek, pozbył się swojego tiku nerwowego, a i nienawiść do Clouseau zniknęła. Teraz to zupełnie inny człowiek. Lada moment ma stanąć przed komisją lekarską i są bardzo duże szanse na to, że zostanie uznany za wyleczonego i będzie mógł opuścić ów przybytek, w którym przebywa. Nie spodziewa się tylko jednego, że jego uczynny, były podwładny pojawi się, aby szepnąć dobre słówko na jego temat.

Późne średniowiecze. Krzyżacy są na pokojowej misji na Bliskim Wschodzie. Mieszkańcy tych ziem nie chcą jednak korzystać z osiągnięć chrześcijańskiej cywilizacji i wypędzają zakon, który trafia na mniej bliski wschód, na Mazowsze. Krzewić będą kulturę i dobre maniery na barbarzyńskich ziemiach Prusów. Nie podoba się to partyzantom Narodowego Ruchu Oporu. Ich celem na być elitarny ośrodek szkoleniowy zakonu – Twierdza Bartenstein. Przewrót jednak okazuje się… przekrętem, znanym historykom jako Afera na zamku Bartenstein.

Film historyczny to nie proste zadanie. Powinien być wierny historii, a nie zawsze można znaleźć odpowiednie źródła. Powinien być też ciekawy, aby przeciętny widz nie umarł z nudów. Ten opowiada o legendach Arturiańskich. Pomimo, że to legendy filmowcy starali się oddać je tak wiernie jak potrafili. Szkopuł w tym, że grupa filmowców nazywała się Monty Python. To co w filmie przedstawili, na pewno nie oddaje prawdy historycznej, choć kto to ich wie…

W Królestwie Ishmir zapanował pokój. Ludzie są szczęśliwi i wiodą spokojne życie. Nie wiedzą jednak, że sługa Profiona – Damodar (Bruce Payne), który zginął w poprzedniej części poszukuje starożytnego i potężnego artefaktu, mogącego rozniecić koszmar na ziemi - Kuli Valasioru. Co prawda osoby martwe i to od 100 lat, nie są zbyt ruchliwe, jednak Damodar został przeklęty i wraca jako martwe stworzenie. Śmierć wyszła mu na dobre - mówi bardziej normalnie. I nie ma tej upiornej niebieskiej szminki.

Królestwem Izmer od pokoleń władają magowie. Uważają że mieszkańcy królestwa dzielą się na lepszych (ich) i tych gorszych, nie władających magią – prostaczków. Młodziutka cesarzowa Savina (Thora Birch) ma rewolucyjne poglądy i pragnie zmienić ten stan. Chce aby wszyscy byli sobie równi. Nie podoba się to magom, nie chcą utracić władzy. Mag Profion (oczywiście jest to ZŁY mag) nakłania radę aby odebrali magiczną różdżkę cesarzowej. Różdżka pozwala kontrolować smoki. Profion szuka sposobu aby i on mógł je kontrolować. Dowiaduje się o starożytnym artefakcie - różdżce Savrilla, kontrolującym czerwone smoki. Postanawia zdobyć zwój w którym jest ukryte położenie owego artefaktu.

W Włoszech w 1501 roku trwa oblężenie jednego z miast. Jego były zarządca, Arnolfini (Fernando Hilbeck) - obiecuje grupie najemników, że jeżeli pomogą mu odzyskać miasto będą mogli je przez 24 godziny bezkarnie plądrować. Dowódca jednej z grup kondotierów, Martin (Rutger Hauer), ochoczo zgadza się na przedstawione warunki. W walce o miasto pomocny chce być w niej syn Arnolfiniego Steven (Tom Burlinson), jednak nie bardzo mu się pomoc udaje. Szturm jest zacięty lecz skuteczny. Wojska Arnolfiniego zdobywają miasto.

Kontynuacja przygód Debrena z Dumayki. Oj, nie będzie dane Debrenowi odpocząć, ponownie bez grosza w sakiewce, ima się różnorakich zajęć. Ma nadzieję na dobrą posadę, udaje się nawet do miejsca pracy w Frycfurdzie, ale przedtem podejmuje się jeszcze jednej fuchy. Ma już w tej mierze jakieś doświadczenie. Zadanie przed nim postawione wydaje się łatwe – trzeba pochować zmarłą trzy miesiące wcześniej Hrabinę ode Dopschpick. Ale jak wspomniałem zadanie tylko wydaje się łatwe…

Zamek – według prof. Bohdana Guerquina zespół elementów warownych i budynków mieszkalnych powiązanych w zamknięty obwód obronny, który to zespół powstał w ustroju feudalnym jako ośrodek władzy książęcej, siedziba możnowładcy, siedziba rycerza lub placówka militarna. Zasadniczą cechę takiego zespołu stanowi zamknięty obwód obronny początkowo w postaci wałów lub konstrukcji drewniano-ziemnej, a w następnych okresach murowany.