Różowa Pantera Kontratakuje
279
Były nadinspektor Dreyfus (Herbert Lom) przebywa w zakładzie dla obłąkanych. Współpraca ze swoim podwładnym, inspektorem Clouseau (Peter Sellers) tak mocno dała mu się we znaki, że zwariował. Pałał tak dużą nienawiścią do podwładnego, że planował go zabić. Jego wysiłki niedoniosły skutku, a tylko doprowadziły go do miejsca, w którym obecnie przebywa. Na szczęście, po trzech latach, kuracja przynosi skutek, pozbył się swojego tiku nerwowego, a i nienawiść do Clouseau zniknęła. Teraz to zupełnie inny człowiek. Lada moment ma stanąć przed komisją lekarską i są bardzo duże szanse na to, że zostanie uznany za wyleczonego i będzie mógł opuścić ów przybytek, w którym przebywa. Nie spodziewa się tylko jednego, że jego uczynny, były podwładny pojawi się, aby szepnąć dobre słówko na jego temat.
Spotkanie z Clouseau kończy się katastrofą, niezgrabność inspektora po raz kolejny wywołuje napad nienawiści. Komisja jednogłośnie uznaje brak sukcesów w leczeniu, o wyjściu na zewnątrz nie ma najmniejszej szansy. Dreyfus zostaje w psychiatryku na stałe, już bez szans na ponowną komisję.
Nie na długo jednak okazuje się, że sprytny i inteligentny, bo tego mu nie można odmówić, Dreyfus ucieka z zakładu psychiatrycznego. Życie Clouseau jest w niebezpieczeństwie. Na całe szczęście ma on tajny plan. Wystarczy się przebrać… Próba zamachu bombowego zawodzi. Dreyfus jednak nie odpuści i będzie próbował dalej.
Jakiś czas później, z transportu ucieka rabuś Tournier (John Sullivan). W jego ucieczce pomaga… Dreyfus. Ma zamiar stworzyć złowrogą organizację, tak złą, że wszelkie mafie, cy triady będą przy tym, jak przedszkolaki. Musi uwolnić z więzień wielu przestępców, a innych zwerbować. Potrzeba do tego mnóstwa pieniędzy, ale je zawsze można ukraść, przecież są banki. Kolejnym etapem jest porwanie angielskiego profesora Fassbendera (Richard Vernon).
W sprawę porwania włącza się Francja. Jej przedstawicielem jest Clouseau. Anglia jest zagrożona…
Dreyfus ukrywa się w jednym z bawarskich zamków. Porwany profesor ma mu zbudować machinę zagłady. Mając machinę, stawia światu ultimatum. Clouseau musi zostać zabity albo wymaże on świat. Jako dowód „znika” gmach ONZ. Mimo straszliwego niebezpieczeństwa walkę ze szaleńcem podejmuje Clouseau.
„Różowa Pantera Kontratakuje” kontynuuje walkę Clouseau z szalonym Dreyfusem albo walkę o uwolnienie świata od Jacquesa Clouseau, zależy, z której strony patrzeć.
Może wcześniejsze filmy miały jeszcze jakiś aspekt kryminalny, tu jest już czysta komedia. Kryminału i śledztwa tu jest jak na lekarstwo.
Humor jest raczej taki prymitywny, slapstikowy, mało wyrafinowany. Nie odrzuca jednak i może się podobać. Pamiętam, że sceny szturmu na zamek bardzo mocno mnie śmieszyły w wieku nastoletnim, obecnie już mniej, ale z drugiej strony widziałem je tyle razy, że może mi przeszło.
Dość ciekawie w filmie zrealizowano sceny zamachu przez profesjonalnych zabójców. Nikt nie ma najmniejszych szans z inspektorem. Tylko jednemu, a raczej jednej udaje się dorwać Jacquesa.
W filmie nie mogło zabraknąć „doskonałych” przebrań inspektora i jego treningów z biednym Kato.
„Różowa Pantera Kontratakuje” uważam za najlepszy film w serii, cały czas może wywołać uśmiech na twarzy. Są w nim jednak miejsca słabsze, wspomniany humor, czy efekty specjalne, które są dzisiaj bardzo słabe, nawet jak na komedię.
Tytuł polski: Różowa Pantera Kontratakuje
Tytuł oryginalny: The Pink Panther Strikes Again
Reżyseria Blake Edwards
Peter Sellers jako Jacques Clouseau
Herbert Lom jako Charles Dreyfus
Lesley-Anne Down jako Olga Bariosava
Burt Kwouk jako Kato
John Sullivan jako Tournier
Richard Vernon jako dr Hugo Fassbender
Artur Wyszyńki
Ten tekst jest dostępny na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 3.0 Polska.
