Praca policjanta potrafi zaskoczyć. Przykładowo, cóż z tego, że prowadzi się aresztanta, kiedy trzeba w międzyczasie spisać pirata drogowego. Aresztant dokonał straszliwej zbrodni, ukradł… małą rybkę z prywatnego stawu, bez zezwoleń, w okresie ochronnym i bez właściwego sprzętu. Jednak pomimo że akcja dzieje się we Francji, na gilotynę nie trafi. Dostaje tyle dni aresztu, o ile centymetrów rybka była za mała na połów, to jest 10. Nawet to, że cela jest już zapełniona, nie stanowi problemu. Zostaje przykuty do prywatnego łóżka żandarma. Okręg jest niewielki, więc i siły policyjne są adekwatne do tego. Służy tam cały jeden żandarm, Ludovic Cruchot (Louis de Funès). Roboty ma jednak co niemiara, właśnie skończył z nielegalnym rybakiem, jak wpadł na złodzieja drobiu. Ktoś jego pracę zobaczył i docenił. Ludovic dostał awans na sierżanta i przeniesienie. Od teraz będzie służył w Saint Tropez.

Początki kina, czarno-biały obraz, brak dźwięku. Dla młodszych widzów rzeczy nie do pojęcia. Ci starsi pamiętają jeszcze telewizyjny cykl „W starym kinie”, gdzie takie filmy miały swoje miejsce. Teraz rzadko oglądane, w zasadzie tylko przez fanów. Jest jest to jednak historia, a pomimo że technicznie nieumywaną się do obecnie tworzonych obrazów, to historia, z którą warto się zapoznać. Fabuły filmów z tamtych lat są prostsze, nie znaczy, że nie są nic niewarte, mają nadal coś w sobie. To, że się takich filmów już nie robi, nie oznacza, że nie można też zrobić filmu o takich filmach.

Thomas Renfield (Peter MacNicol) to radca prawny z Londynu. Obowiązki kazały mu udać się do Transylwanii, ma tam spotkać się ze swoim klientem. Nie najlepiej znosi podróż, od stanu transylwańskich dróg dostaje mdłości. Chętny do pomocy współpasażer zobowiązuje się do poproszenia woźnicy, aby zwolnił. Zamiast tego, widząc zachodzące słońce, każe zrobić coś przeciwnego, przyspieszyć jazdę. Woźnica, również zauważa kryjące się powoli za horyzontem słońce, bez chwili wahania, ale z lekką paniką w oczach przyspiesza. Udaje się, tuż przed zachodem wóz dociera do pewnej mieściny. Zmaltretowany ostrą jazdą Renfield może odetchnąć z ulgą.

Philipe Douvier (Robert Webber) to potężny francuski biznesmen, ma wielką, dobrze prosperującą firmę. Niestety według kontrahentów z Nowego Jorku, nienadążna i nie nadaje się już do współpracy. Dotknięty do żywego taką opinią, postanawia udowodnić, dać znak, że jest nadal w pełni sił, że panuje nad sytuacją, a Francja się liczy. Sposób na to jest dość nietypowy jak na firmę, ale nie jak na organizację. Chodzi o wyeliminowanie człowieka, który od 10 lat nie daje im spokoju, szkodzi. Wyszedł z 16 zamachów na życie, bez najmniejszego uszczerbku na zdrowiu. Firma to tylko przykrywka, w rzeczywistości Douvier kieruje organizacją przestępczą. Ich celem ma być Jacques Clouseau (Peter Sellers).

Były nadinspektor Dreyfus (Herbert Lom) przebywa w zakładzie dla obłąkanych. Współpraca ze swoim podwładnym, inspektorem Clouseau (Peter Sellers) tak mocno dała mu się we znaki, że zwariował. Pałał tak dużą nienawiścią do podwładnego, że planował go zabić. Jego wysiłki niedoniosły skutku, a tylko doprowadziły go do miejsca, w którym obecnie przebywa. Na szczęście, po trzech latach, kuracja przynosi skutek, pozbył się swojego tiku nerwowego, a i nienawiść do Clouseau zniknęła. Teraz to zupełnie inny człowiek. Lada moment ma stanąć przed komisją lekarską i są bardzo duże szanse na to, że zostanie uznany za wyleczonego i będzie mógł opuścić ów przybytek, w którym przebywa. Nie spodziewa się tylko jednego, że jego uczynny, były podwładny pojawi się, aby szepnąć dobre słówko na jego temat.

Phantom ponownie atakuje. Jego celem jest upragniony przez niego najsłynniejszy klejnot – Różowa Pantera. Ten znajduje się w pilnie i dobrze strzeżonym muzeum w Lugashu. W zasadzie to znajdował. Pomimo nowoczesnych i bardzo dobrych zabezpieczeń, strażników, klejnot pewnej nocy znika. Pewną pomoc mógł wykazać przewodnik, dokładnie wyjaśniając, jak działają zabezpieczenia, grupie turystów. Teraz jednak, zamiast klejnotu, zostaje tylko rękawiczka z monogramem „P”.

Dla niektórych mężczyzn posiadanie kochanki jest obowiązkowe. Wymykanie się do niej w nocy jest dla nich oczywiste i często praktykowane. Takiemu wymykającemu raczej nie przyjdzie do głowy myśl, co w międzyczasie porabia jego żona. A gdyby tak, korzystając z jego nieobecności, ktoś ją odwiedził? Inny wymykający? Zabawnie zaczyna być, kiedy jest wielu wymykających, do wielu kochanek. Wymykający A wymyka się do żony C, jej mąż jest u D, ten od B, jest u A, etc. Ważne, aby wszyscy powracali w określonej kolejności i na czas. Pewnej nocy coś nie wychodzi, sielankę wymykaczy burzą strzały w nocy.

Zdarza się, że duży kamień szlachetny ma skazę. Nawet brylant. Jeden z nich w głębi ma widoczne przebarwienie, przypominające zwierzę, panterę. Kamień od skazy i jej barwy nosi nazwę Różowej Pantery. Razem z kolią to idealny dar od maharadży, dla jego córki.

Wartościowe rzeczy przeciągają złoczyńców. Jeden z nich kradnie w Rzymie klejnoty. Jest to tajemniczy Pahntom. Jest on na tyle bezczelny, że w każdym z okradzionych przez siebie miejsc zostawia „wizytówkę” – białą rękawiczkę z monogramem „P”.