Więzień Doug O'Riordan (Bud Spencer) zostaje… wyrzucony z więzienia. Pomono, że zostały mu jeszcze dwa tygodnie odsiadki, naczelnik zwalnia go przedterminowo. Potrzebuje celi, a że Doug jest słusznych rozmiarów, to i dużo miejsca zajmuje. Będzie jeszcze jeden plus dla więzienia – kuchnia będzie mogła przestać pracować w nadgodzinach. Sytuacja dla każdego jest korzystna.

Doug Bennet (Terence Hill) jest świadkiem napadu na sklep z bronią. Nie jest tu przypadkowo, policja musiała mieć jakiś cynk o planowanej napaści. Doug jest policjantem i udaremnienie napadu, nawet w pojedynkę nie było dla niego problemem. Martwi go jednak mała rzecz, jego przyjaciel nie odpowiada na telefony. Steve Forest (Bud Spencer) zbyt bardzo jest zajęty demonstracją jak pilotować śmigłowiec nowemu. Steve pilotować potrafi i to nieźle, helikopter płynnie wykonuje akrobacje. No i w śmigłowcach telefonów nie ma (a raczej nie było w latach 80).

Praca w policji nie zawsze należy do bezpiecznych. Przestępcy nie lubią ingerowania w swoją „pracę”, nieraz starają się pozbyć problemów, czyli policjantów. Służba w sekcji drogowej, też może być niebezpieczna, kierowcy, szajbusy przekraczający prędkość, co może zakończyć się pościgiem po ulicach. Młody policjant, Dave Speed (Terence Hill), nigdy nie przypuszczał jakie niebezpieczeństwo na niego czeka, podczas wykonywania swojego pierwszego zadania, tuż po opuszczeniu akademii policyjnej. Musi ściągnąć zapłatę za niezapłacony mandat. Musi się postarać, chce dobrze wypaść – na akademii był najgorszy na roku.

Praca szpiega nie należy do prostych. Piszę, oczywiście, o tych, którzy wykonują swoją pracę na terenie obcego państwa. O ile są jeszcze uśpionym agentami, to mają względnie łatwo, muszą po prostu żyć i zachowywać się jak okoliczni mieszkańcy. Gorzej kiedy muszą zinfiltrować jakiś obiekt. Obiekty warte infiltracji są strzeżone, przecież nikt nie będzie infiltrował przykładowo takiego parku, w sumie to i strzec go nie trzeba. W każdym razie ryzyko jest ogromne. Ktoś jednak wpada na „genialny” pomysł jak można pomóc swoim w zadaniu na terenie obcego i wrogiego kraju.

W początkach kina, tych w którym filmy były jeszcze nieme, niezwykle popularny był cykl filmów o „Trzech Amigos”, dzielnych, prawych obrońcach prostych ludzi, przed różnego rodzaju bandytami, oprawcami i niesprawiedliwością. Ludzie oglądali cykl z zapartym tchem, nieraz marząc aby i w ich ciężkim życiu pojawił się ktoś, kto im pomoże. Takie myśli pomagać nieraz w trudach egzystencji, ale nie mają szans się spełnić. Oczywiście filmy te, były, jak wiele innych traktujących o bohaterach, bardzo naiwne, ale, że ludziom się podobały, to studio „Goldsmith Pictures” co chwila wypuszczało kolejną część. Aktorzy grający w tym cyklu Lucky Day (Steve Martin), Dusty Bottoms (Chevy Chase), Ned Nederlander (Martin Short) wiedli bardzo wygodne życie – darmpwa willa w studiu, ubrania pochodzące z zasobów studia. Żyć nie umierać, zabawy mieli po pachy.

Czasami życie może się całkowicie zmienić. W jednej chwili jesteś odnoszącym sukcesy, światowej sławy skrzypkiem, a w następnej oskarżonym o morderstwo. Oczywiście nie przydarza się to każdemu. Nie każdy z nas jest słynnym skrzypkiem, a pewnie jeszcze mniej jest niesłusznie oskarżonym w sprawie o morderstwo. Ryan Harrison (Leslie Nielsen) nie miał jednak szczęścia. Jego sława zawisła na włosku. Ten znakomity muzyk, zwany również jako „Władca Skrzypiec”, którego koncerty przyciągały tłumy podczas przyjęcia u swojego sponsora Hibbing Goodhue (Michael York), jest świadkiem kłótni swojego gospodarza i Cass Lake (Melinda McGraw). Dostaje też propozycje nie do odrzucenia od żony Hibbinga Lauren (Kelly LeBrock).

Rok w rok, na francuskim rynku wydawniczym następuje ważne wydarzenie. Wychodzi książka, ale taka szczególna, taka sprzedająca się w ponad milionie egzemplarzy. To przewodnik kulinarny Duchemina. To kto dostał, lub stracił gwizdkę, przyznawaną przez autorów przewodnika, jest komentowane przez dziennikarzy z całego świata. To być lub nie być dla restauracji. Zyskać sławę, lub pogrążyć się w hańbie. Właściciele każdej restauracji szczególnie obawiają się wizyty jednego z tajemniczych inspektorów, samego dyrektora i właściciela wydawnictwa, Charlesa Duchemina (Louis de Funès).

Na komendzie żandarmerii w Saint Tropez szykują się zmiany, można rzecz, radykalne. Komenda się przenosi. Przeprowadzka to zawsze kłopot, nawet jak idzie sprawnie. Oprócz nowego miejsca pracy, są też nowe mieszkania, żandarmi wraz z rodzinami ponownie mieszkają w tym samym budynku co ich posterunek. Komenda jest większa, jakby jaśniejsza. Pojawia się nowoczesne wyposażenie - komputer, mający znać odpowiedź na każde pytanie. Podobno jest nowocześniejszy niż ten w kwaterze głównej. Jednak dopiero rewolucyjne zmiany zapowiada przybyły niedługo po przeprowadzce pułkownik. Do obsady komendy dojdą nowi funkcjonariusze, a raczej… funkcjonariuszki!