Philipe Douvier (Robert Webber) to potężny francuski biznesmen, ma wielką, dobrze prosperującą firmę. Niestety według kontrahentów z Nowego Jorku, nienadążna i nie nadaje się już do współpracy. Dotknięty do żywego taką opinią, postanawia udowodnić, dać znak, że jest nadal w pełni sił, że panuje nad sytuacją, a Francja się liczy. Sposób na to jest dość nietypowy jak na firmę, ale nie jak na organizację. Chodzi o wyeliminowanie człowieka, który od 10 lat nie daje im spokoju, szkodzi. Wyszedł z 16 zamachów na życie, bez najmniejszego uszczerbku na zdrowiu. Firma to tylko przykrywka, w rzeczywistości Douvier kieruje organizacją przestępczą. Ich celem ma być Jacques Clouseau (Peter Sellers).

Były nadinspektor Dreyfus (Herbert Lom) przebywa w zakładzie dla obłąkanych. Współpraca ze swoim podwładnym, inspektorem Clouseau (Peter Sellers) tak mocno dała mu się we znaki, że zwariował. Pałał tak dużą nienawiścią do podwładnego, że planował go zabić. Jego wysiłki niedoniosły skutku, a tylko doprowadziły go do miejsca, w którym obecnie przebywa. Na szczęście, po trzech latach, kuracja przynosi skutek, pozbył się swojego tiku nerwowego, a i nienawiść do Clouseau zniknęła. Teraz to zupełnie inny człowiek. Lada moment ma stanąć przed komisją lekarską i są bardzo duże szanse na to, że zostanie uznany za wyleczonego i będzie mógł opuścić ów przybytek, w którym przebywa. Nie spodziewa się tylko jednego, że jego uczynny, były podwładny pojawi się, aby szepnąć dobre słówko na jego temat.

Phantom ponownie atakuje. Jego celem jest upragniony przez niego najsłynniejszy klejnot – Różowa Pantera. Ten znajduje się w pilnie i dobrze strzeżonym muzeum w Lugashu. W zasadzie to znajdował. Pomimo nowoczesnych i bardzo dobrych zabezpieczeń, strażników, klejnot pewnej nocy znika. Pewną pomoc mógł wykazać przewodnik, dokładnie wyjaśniając, jak działają zabezpieczenia, grupie turystów. Teraz jednak, zamiast klejnotu, zostaje tylko rękawiczka z monogramem „P”.

Dla niektórych mężczyzn posiadanie kochanki jest obowiązkowe. Wymykanie się do niej w nocy jest dla nich oczywiste i często praktykowane. Takiemu wymykającemu raczej nie przyjdzie do głowy myśl, co w międzyczasie porabia jego żona. A gdyby tak, korzystając z jego nieobecności, ktoś ją odwiedził? Inny wymykający? Zabawnie zaczyna być, kiedy jest wielu wymykających, do wielu kochanek. Wymykający A wymyka się do żony C, jej mąż jest u D, ten od B, jest u A, etc. Ważne, aby wszyscy powracali w określonej kolejności i na czas. Pewnej nocy coś nie wychodzi, sielankę wymykaczy burzą strzały w nocy.