Zemsta Różowej Pantery
76
Philipe Douvier (Robert Webber) to potężny francuski biznesmen, ma wielką, dobrze prosperującą firmę. Niestety według kontrahentów z Nowego Jorku, nienadążna i nie nadaje się już do współpracy. Dotknięty do żywego taką opinią, postanawia udowodnić, dać znak, że jest nadal w pełni sił, że panuje nad sytuacją, a Francja się liczy. Sposób na to jest dość nietypowy jak na firmę, ale nie jak na organizację. Chodzi o wyeliminowanie człowieka, który od 10 lat nie daje im spokoju, szkodzi. Wyszedł z 16 zamachów na życie, bez najmniejszego uszczerbku na zdrowiu. Firma to tylko przykrywka, w rzeczywistości Douvier kieruje organizacją przestępczą. Ich celem ma być Jacques Clouseau (Peter Sellers).
To bardzo trudne, ale jest pewien plan. Według jednego z organizatorów Clouseau można przechytrzyć. Po otrzymaniu zgody na działanie ludzie Douviera przystępują do akcji. Próba zamachu kończy się jak poprzednie. Nadinspektorowi nic się nie dzieje.
Człowiek Douviera nie poprzestaje na tej próbie, wynajmuje specjalistę, Chonga (Ed Parker), zabijakę prosto z Hongkongu. Nadinspektor ma jednak wprawę, jego treningi z Kato (Burt Kwouk) dają rezultaty. Chong nie ma szans. Inspektor nawet nie zauważa próby zamachu.
Wieczorem, tego samego dnia Clouseau dostaje tajemniczy telefon, ktoś proponuje mu schwytanie Francuskiego Łącznika. To oczywiście tylko wybieg, aby móc przeprowadzić kolejny zamach na Nadinspektora. Po drodze Clouseau zostaje okradziony, traci swoje ubranie, a złodziej, przebrany w jego strój ginie zamiast niego. Oficjalnie Clouseau jest martwy. Świat przestępcy może odetchnąć z ulgą.
Dla Clouseau to doskonała okazja, aby móc działać po kryjomu, w przebraniu. Tymczasem miejsce Clouseau zajmuje jego były przełożony, Dreyfus (Herbert Lom). Ten po otrzymaniu wiadomości o śmierci swego byłego podwładnego natychmiast wyzdrowiał i może opuścić szpital psychiatryczny.
Clouseau zaczyna działać, los łączy go z Simone (Dyan Cannon), byłą sekretarką i kochanką Douviera. Ta dużo wie, o swoim byłem szefie i ma mu wiele za złe.
„Zemsta Różowej Pantery” to w zasadzie ostaniu film z serii o Clouseau. Następny to głównie urywki z innych filmów. Realizację kolejnych pokrzyżowała śmierć Petera Sellersa. Były jeszcze próby zastąpienia go kimś innym, ale Różowa Pantera bez Sellersa, to nie to samo…
W „Zemscie Różowej Pantery” jest nieco więcej akcji niż w poprzednich częściach. Podobnie jak w poprzednim filmie, „Różowa Pantera Kontratakuje”, reżyser Blake Edwards postawił na większą dawkę humoru niż kryminału.
Film, według mnie jest słabszy niż „Różowa Pantera Kontratakuje”, jednak coś w sobie jednak ma, można się przy nim uśmiechnąć i miło spędzić czas.
Różowe Pantery jednak nie do końca dobrze zniosły czas, są filmy, które lepiej to zrobiły, ale i gorzej. Nie wiem, czy seria może spodobać się współczesnemu widzowi, ja mam pewne nostalgiczne uczucia związane z nią, więc może mi się jeszcze one podobają. Jednak o tym, czy owa seria przypadnie do gustu, musi zadecydować każdy indywidualnie (jak zresztą zawsze).
Tytuł polski: Zemsta Różowej Pantery
Tytuł oryginalny: Revenge of the Pink Panther
Reżyseria Blake Edwards
Peter Sellers jako Jacques Clouseau
Herbert Lom jako Charles Dreyfus
Burt Kwouk jako Kato
Dyan Cannon jako Simone Legree
Robert Webber jako Philippe Douvier
Ed Parker jako Chong
Artur Wyszyński
Ten tekst jest dostępny na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 3.0 Polska.
