Ripley (Sigourney Weaver) zginęła w wielkim piecu, a wraz z nią ostatni przedstawiciel gatunku Ksenomorfów. Co ciekawe nie oznacza to jej końca… Mija wiele lat. Ripley budzi się na okręcie do badań medycznych ZSM Auriga. Została sklonowana. Przed swoją samobójczą śmiercią wiedziała, że jest zainfekowana i lada moment z jej wnętrza wyrwie się nowa królowa. Ripley została sklonowana również z tą zawartością. Oczywiście klonującym nie chodziło o kobietę, ona jako taka nie ma żadnej wartości. Co innego Ksenomorf.

Cień (Matt Shimkus) wrócił! Mroczny, przebiegły i zły oponent z pierwszej części ponownie sprawia problemy. Po siedmiu latach trudów, pułapek i zagadek, po siedmiu latach oczekiwania aż Cień popełni błąd dzielna drużyna, znana z drugiej części filmu, dopada Cienia w jego upiornej kryjówce. Cień, jak na zły charakter przystało, przed finałową walką musi wygłosić przemowę (fabuła by ucierpiała bez tego). Jego wzniosłe oświadczenie przerywa dźwięk… dzwonka telefonu. Sesja RPG się rozpada. Następna odbędzie się po… roku (w świecie graczy). Bohaterowie w grze będą (nie)cierpliwie czekać.

Każdy stworzony, czy wymyślony świat w uniwersum musi stanąć przed nieobliczalnym niebezpieczeństwem. Dziwnym trafem zwykle znajduje się śmiałek, lub grupa śmiałków gotowa ocalić mieszkańców przed niechybną śmiercią lub nawet czymś gorszym. W tym świecie ostatecznym złym jest Mort Kemnon, nekromanta posiadający „Maskę Śmierci”, artefakt dający moc Boga. Jest też i grupa śmiałków usiłująca powstrzymać go i odebrać mu ów artefakt.