Świat skończył się w wojnie, najpierw poszło o ropę, a kiedy jej już zabrakło o wodę. Ludzkość się wyniszczyła. Wojna skończyła się w łatwy do przewidzenia sposób – termonuklearną zagładą. Świat który, pozostał, nie wygląda optymistycznie. Pustynie, susza, barak wody. To świat, w którym żyje Max (Tom Hardy). Był kiedyś gliną. Teraz jest sam. Ma zwidy, męczą go ci, których nie uratował i ci, którzy umarli, bo nie pomógł im. Ale znowu mu się udało, ma też pojazd – tym razem nie jako zaprzęg do wielbłądów. Znowu jeździ na benzynę. I znowu przed kimś ucieka… Nie jest do długa ucieczka. Złapany trafia do barbarzyńców, do Cytadeli. Znowu walczy, aby przeżyć.

W czasach kiedy świat napędzany był ropą, dwa wrogie plemiona stanęły do wojny z dawno zapomnianych powodów. Wyczerpała ona zasoby ropy naftowej, a bez niej świat stanął. Przywódcy długo się naradzali, ale nic nie mogło powstrzymać tej lawiny. Świat poszedł w rozsypkę… Grabieże, strach, głód, ludożerstwo. Puste ulice, gdzie przeżyć mógł najsilniejszy, niewzbraniający się grzebać w odpadkach i rabować. Na drogach pojawiły się gangi, walczące o bak paliwa. Zwykli ludzie byli poniewierani i niszczeni. Max Rockatansky (Mel Gibson) w jednej chwili stracił wszystko – cała swoją rodzinę, stał się cieniem wypalonym, zrozpaczonym człowiekiem, prześladowanym przez demony własnej przeszłości. Przybłąkał się na tę pustynię. To tu, w tych ponurych, krwawych latach, nauczył się ponownie żyć.