Nocą, 4 lipca, 1969 roku w Vallejo w Kalifornii trwa świętowanie amerykańskiego Dnia Niepodległości. Dwoje młodych ludzi, przy okazji planuje też randkę. Dziewczynie nie pasuje lokalna jadłodajnia, jest za duży tłok, woli poszukać spokojniejszego miejsca. Znajdują je, co prawda nikt tam jedzenia nie podaje, ale mogą cieszyć się swoim towarzystwem. Samotność nie będzie im jednak dana. Chwilę później pojawia się tajemniczy samochód. Chłopak kojarzy, że widział go przed barem. Kierowca zachowuje się dość podejrzanie. Po zatrzymaniu wyłącza reflektory i wydaje się na coś czekać. Niepokój młodej pary rośnie, jednak po chwili samochód odjeżdża. Wydaje się, że kobieta wie, kto to był. Kiedy wydaje się, że będzie już spokój, samochód powraca, a jego kierowca zaczyna strzelać do pary.

Podczas wojny każdy sposób, aby zyskać przewagę, jest dobry. Wiedza o planach przeciwnika jest bezcenna. Nie inaczej było podczas Drugiej Wojny Światowej. Wywiad uwijał się jak w ukropie, pozyskując i interpretując dane ze zwiadu lotniczego, raportów tajnych agentów we wrogim państwie, czy łamiąc szyfry używane w komunikacji wroga. Wielkim sukcesem amerykanów było złamanie szyfrów używanych przez japońskie siły zbrojne – kod purpurowy i ich siły morskie – Kaigun Ango. Z drugiej strony trwały prace, aby wróg nie był w stanie złamać kodów. Amerykanie mieli jeszcze jedno zabezpieczenie, co jeżeli, pomimo ewentualnego złamania amerykańskich kodów, wróg i tak by nie byłby w stanie zrozumieć, o czym jest mowa w rozkazach? Jakby zakodować, zakodowaną wiadomość? Lub kiedy nie ma czasu na kodowanie i odkodowywanie treści wiadomości, ale potrzeba przesłać wiadomość, którą odczyta wyłącznie adresat?