Mężczyzna, Ryjkin (Jasmin Geljo) przechodzi do kolejnego bloku w sześcianie. Pomieszczenie jest ciemne, lekko oświetlone czerwoną poświatą. Człowiek ma coś w rodzaju uniformu na sobie i tylko jeden but. Na dłoni na tatuaż – kod kreskowy. Jest zagubiony, nie wie którą stronę wybrać, aby udać się dalej. W końcu decyduje się otworzyć właz w podłodze. Nie przechodzi jednak przez niego, tylko przez niego zagląda. Decyduje się ten umieszczony w jednej ze ścian. Pomieszczenie różni się, światło ma w nim bardziej neutralną, białą barwę. Po przejściu okazuje się, że ma też miotacze wody. Wygląda na to, że oprócz strachu Ryjkinowi nic się nie dzieje. To jednak tylko pozory, nie była to jednak woda, mężczyźnie zaczyna schodzić skóra z rąk, zaczyna się on rozpuszczać.

Rebecca (Greer Kent) odzyskuje przytomność w pustym, biało oświetlonym pokoju. Pomieszczenie nie ma typowych drzwi, są to kwadratowe włazy umieszczone na każdej ze ścian, ale są również na suficie i w podłodze. Niewiele myśląc, przechodzi przez jeden z nich. W kolejnym pomieszczeniu spada… w górę, czy też jakaś siła unosi zaskoczoną kobietę w górę. W tym dziwnym miejscu nie jest sama, kolejnym człowiekiem w sześcianie, jest mężczyzna. Wygląda na dość sponiewieranego. Ma tylko jeden but, zakrwawioną koszulę, ale i neseser z kajdankami. Nie są one jednak przypięte do ręki. Po ustawieniu kodu na zamku nesesera ten okazuje się pusty. Mężczyzna chyba coś wie, po otwarciu przejścia szuka numerów. Nie znajduje ich jednak.

Mężczyzna budzi się w nieznanym sobie pomieszczeniu. Pomieszczenie jest regularne, przypomina kostkę Rubika od wewnątrz, jest puste, oświetlone z każdej ze stron białymi panelami z dziwnymi wzorami. Uwagę zwraca to, że zamiast drzwi ma ono włazy, na każdej powierzchni. Są one na ścianach, ale i w podłodze i na suficie. Sam mężczyzna ubrany jest w swojego rodzaju szary dres, drelich. Na piersi ma napis Alderson (Julian Richings). Nie ma bladego pojęcia, jak się tu znalazł. Alderson otwiera jeden z włazów, widzi za nim identyczne pomieszczenie, różni się tylko kolor podświetlenia. Nie decyduje się na przejście, tylko sprawdza kolejne, tym razem ten w podłodze. Widok jest identyczny, tylko światło jest czerwone. Decyduje się na kolejny właz, przez który tym razem się przeciska. Tu kończy się jego droga. W pomieszczeniu jest pułapka, Alderson zostaje potraktowany czymś w rodzaju krajalnicy do jajek, czy warzyw. Zostaje poszatkowany na kosteczki.