Quoyle (Kevin Spacey) ma traumę z dzieciństwa – na skutek „nauki” pływania przez jego ojca, boi się wody. Ogólnie nie wspomina dobrze swojego dzieciństwa. Pasmo niepowodzeń przełożyło się na resztę jego życia, nie idzie mu w nim za dobrze. Mało stymulujące i wymagające prace, o ile w jakiejś się utrzymał, brak rodziny. Rozczarowany życiem, nie czeka już na nic. Dla świata jest niewidzialny. Pewnego ulewnego dnia to się zmieniło. Kiedy czekał w kolejce na stacji benzynowej, był świadkiem awantury pary, wściekła kobieta, Petel (Cate Blanchett), zauważyła go w samochodzie i… wsiadła do środka. Kazała jechać, zażyczyła sobie jeść. Quoyle nie bardzo wie jak się zachować, widać nieoczekiwana sytuacja jest dla niego bardzo dezorientująca. Petel przejmuje więc kontrolę.

W Jerozolimie przebywa słynny detektyw Herkules Poirot (Kenneth Branagh). Wydaje się dość kapryśny, niełatwo go zadowolić, nawet w tak prozaicznej sprawie, jak… ugotowane jajko, powinny być całkowicie identyczne. Nie przebywa tu jednak aby mierzyć jaja, jest potrzebny, aby opanować zamieszki wszczęte przez wyznawców trzech religii. Pod nadzorem inspektora policji, trzej kapłani spotkali się w Bazylice Grobu Świętego, aby ustalić harmonogram prac na targu. Godzinę po tym skradziono bezcenną relikwię. Są podejrzani, nie ma dowodów. Przynajmniej nie dla Poirota, ten coś znalazł. Rozwiązanie jest dla niego banalne.

Riddick, przestępca, morderca, zbiegły (wielokrotnie) więzień ukrywa się przed łowcami nagród na odległej planecie, oczywistym „krańcu” wszechświata. Przez kilka lat miał względny spokój, jednak na jego trop wpadł Toombs (Nick Chinlund) wraz z grupą wspólników. Jako że los zmiennym bywa, po kilku minutach część oddziału jest martwa, statek ma nowego właściciela, a Toombs po wyjawieniu kto mu zlecił łowy na Riddicka zostaje na powierzchni planety. Riddick w swoim nowym statku leci na Helion Prime.