Nad marsjańską bazę nadciąga burza piaskowa. Pracujący ludzie w samą porę chowają się w zabudowaniach. Trzeba by jeszcze tylko pojechać po przeprowadzające nieopodal wykopalisko Kim (Olivia Williams) i załoga będzie bezpieczna i w komplecie. Burza okazuje się być niegroźna, szybko mija, choć powoduje pewne problemy, nie działa łączność, nie można połączyć się z Aurorą – statkiem, który ma po nich przylecieć. Narobiła też problemów z zasilaniem, te co chwila znika.

Na Ziemię spada satelita. Wbrew pozorom nie jest to nic dziwnego, niektóre satelity mają takie zadanie. Polecieć na orbitę, wykonać swoje zadanie i wrócić. Obiekt zostaje szybko odnaleziony, przez przypadkowych ludzi i przewieziony do najbliższej miejscowości. Tam zaczęły się problemy. Na satelicie musiało coś być, coś bardzo niebezpiecznego. Mieszkańcy miejscowości zachorowali i umarli. Wysłani po satelitę ludzie, również umierają. Do podjęcia obiektu zostaje wysłana specjalna ekipa i dopiero wtedy satelita trafił w ręce odpowiednich ludzi. USA były na takie coś przygotowana, na zlecenie władz, została wybudowana tajna baza, służąca do badania niebezpiecznych czynników biologicznych. Satelita szybko tam trafił, podobnie jak wezwani naukowcy z różnych zakątków Stanów Zjednoczonych. Sprawa śmierci mieszkańców Piedmont została utajniona.

Połowa XIV wieku. Antonius Block (Max von Sydow) ze swoim giermkiem Jonsem (Gunnar Björnstrand), po wielu latach wrócili do ojczystej Szwecji. Brali oni udział w Krucjatach do Ziemi Świętej. W Szwecji nie jest ani wesoło, ani przyjemnie, kraj jest spustoszony przez Czarną Zarazę, dżumę. Tam na opustoszałym wybrzeżu, gdzie umilają sobie czas, grając w szachy, spotykają nieoczekiwaną, lecz dobrze znaną postać.

Bohater (Rutger Hauer) to typ wolnego ducha, nie dla niego jest praca w korporacji, sklepie, czy urzędzie. Wygląda na człowieka wolnego duchem – wybrał życie włóczęgi. Jazda w pustych wagonach pociągów towarowych, spokojne, niespieszne życie, bez zbytniego zamartwiania się o przyszłość. Owszem ciężko jest tak żyć, brak stałego źródła dochodu może doskwierać, nie zawsze ktoś da mu kilka drobniaków. Być może inaczej będzie w Hope Town, do którego w końcu dociera.

W Włoszech w 1501 roku trwa oblężenie jednego z miast. Jego były zarządca, Arnolfini (Fernando Hilbeck) - obiecuje grupie najemników, że jeżeli pomogą mu odzyskać miasto będą mogli je przez 24 godziny bezkarnie plądrować. Dowódca jednej z grup kondotierów, Martin (Rutger Hauer), ochoczo zgadza się na przedstawione warunki. W walce o miasto pomocny chce być w niej syn Arnolfiniego Steven (Tom Burlinson), jednak nie bardzo mu się pomoc udaje. Szturm jest zacięty lecz skuteczny. Wojska Arnolfiniego zdobywają miasto.

Na magicznym Świecie Dysku, panuje tradycja że ósmy syn ósmego syna zostaje magiem – nie ma innego wyboru. Historia podobna jak w Równoumagicznieniu? Zgadza się, do tego miejsca jest podobna. Ten ósmy syn w przeciwieństwie do Równoumagicznienia JEST synem. Ipslore Rudy podczas nauk na Niewidocznym Uniwersytecie ucieka jednak za głosem serca i opuszcza jego mury. Żeni się i ma siedmiu synów. Zgodnie z przewidywaniami rodzi mu się kolejne dziecko, również syn. Mag do kwadratu, Rodzic magii, Czarodziciel. Ma na imię Coin.