W życiu Sama Vimes wiele się zmieniło. Ma kochającą żonę, wszedł do arystokracji (akurat to bardzo mu się nie podoba), ma pod swoją komendą całe mrowie strażników, mieszka w pięknym wielkim domu (nie przepada za tym), ma morze pieniędzy (tego z kolei nie akceptuje). Niedługo zostanie ojcem (a tym jest zachwycony). Jest jednak coś co go kompletnie zaskoczyło i wręcz zasmuciło – Gildia Skrytobójców nie będzie już więcej przyjmować na niego zleceń. Nie opłaca się to. Nie dlatego, że stawka za niego jest równie wysoka jak za do tej pory jedynego człowieka którego spotkał taki „zaszczyt” - Patrycjusza Ankh-Morpork. O nie, Sam jest zbyt bardzo niebezpieczny dla skrytobójców – nie dlatego żeby ich w obronie własnej zabijał – on jest bardziej pomysłowy.

Krasnoludy, awanturnicza rasa o niewielkim wzroście, nadrabia to jednak bojowością, miłością do rodziny, piwa, a przede wszystkim złota. Przedstawiciele tej rasy są obdarzeni siłą i pomysłowością – to zdolni górnicy, rzemieślnicy i inżynierowie. Do największego z krasnoludzkich miast – Ankh-Morpork przybyła właśnie ich kolejna grupa. Przybyli z swoim najnowszym wynalazkiem – prasą. Nie stolarską, nie taką do prania, tylko prasą umożliwiającą druk. W Świecie Dysku pojawia się ruchoma czcionka.

Od wydarzeń opisanych w „Morcie” minęło 17 lat. Ysabell i Mortimer wzięli ślub i doczekali się dziecka, córki Susan. Wychowują ją w duchu racjonalizmu – nie ma Wiedźmikołaja, nie ma Wróżek Zębuszek i innych postaci z folkloru. Z (przybranym) dziadkiem Susan – Ysabell jest adoptowana – nie utrzymują kontaktów. Może nie dlatego, że jest złym dziadkiem i nie lubi dzieci. Wprost przeciwnie, ludzie go bardzo interesują i stara się dogłębnie poznać co nimi w życiu kieruje. Winna jest funkcja którą wykonuje – dziadkiem Susan jest Śmierć.

Ankh-Morpork, największe miasto na Świecie Dysku, o jakże specyficznej atmosferze i niepowtarzalnym aromacie pod rządami Lorda Vetinari rozkwita. Wprowadził on wiele praw – między innymi „Jeden człowiek – jeden głos (jego)”, zreformował gildie dając im więcej praw, ale i dużo więcej obowiązków. Owszem nie każdemu żyje się dobrze, ale taki to istoci (Świat Dysku nie zamieszkują wyłącznie ludzie) los. Są też osoby tęskniące za „starymi, dobrymi czasami” kiedy miastem władali królowie. Jedna z nich planuje spisek, chce usunąć patrycjusza i powrotu króla na tron miasta.

Jaki jest Śmierć na Świecie Dysku? Można by go określić jako opanowanego, spokojnego, punktualnego profesjonalistę, zafascynowanego ludzkością i jej sposobem myślenia. Często się zastanawia co ludzie mają na myśli, nie rozumie wielu z ich zachowań. Nie przeszkadza mu to jednak wykonywać swej pracy. Czy ktoś mógłby mieć zastrzeżenia do jego pracy? Oczywiście oprócz samej jego pracy (tj. martwych). Okazuje się że jest ktoś taki i chce się go pozbyć, a raczej pozbawić stanowiska. Śmierć zostaje odwołany ze stanowiska…

Jedną z mniej spokojnych dzielnic w Ankh-Morpork jest ta zamieszkała przez alchemików. Co chwila słychać odgłosy eksplozji i któryś z budynków nadaje się do remontu, jak nie do kompletnej odbudowy. Jakie skutki mają eksperymenty przeprowadzane w zacisznych(?) pracowniach alchemicznych wiedzą chyba tylko eksperymentatorzy. Jednemu z nich udaje się wynaleźć octoceluloze, taśmę która umożliwia tworzenie ruchomych obrazków.

Straż nocna Ankh-Morpork. Grupa najbardziej pogardzanych ludzi w mieście. Liczy sobie całych trzech strażników, łącznie z dowódcą – kapitanem Samuelem Vimesem. Vimes przypomina detektywów z książek i filmów noir, wiecznie pijany, wyobcowany. Nie pamięta chwil kiedy był trzeźwy. Jego załoga to sierżant Colon, któremu nic się nie chce, a na pewno narażanie się w obronie prawa i mienia, oraz Nobby Nobbs, osobnik który posiada papier że jest człowiekiem. Niewiele się różni od tych przez którymi ma bronić społeczeństwo. Wkrótce sytuacja się zmieni, do straży dołączy nowy funkcjonariusz.