W 1462 roku upada Konstantynopol. Turecka inwazja zagraża chrześcijaństwu. W Transylwanii rosną siły rumuńskiego księcia Draculea (Gary Oldman), należącego do tajnego bractwa rycerzy smoka. Jest niemal pewne, że książę stanie do walki z niezliczonymi hordami w boju, z którego może nie wrócić. Bitwa okazuje się dla księcia Draculea zwycięska. Jednak los nie będzie mu całkowicie przychylny.

W Ameryce każdy może zbić fortunę, nawet imigrant. Ojciec pewnej dziewczyny, imigrant, dorobił się i wychował swoją córkę po amerykańsku. Córka miała wolność, ale nauczył ją najważniejszego, nie wolno hańbić rodziny. Miała swojego chłopaka, niestety nadużył on jej zaufania – pobił ją straszliwie. Sprawca, wraz z kolegą zostali skazani, ale wyrok został zawieszony. Zdruzgotany mężczyzna zwierza się Don Corleone (Marlon Brando), chce, aby to on wymierzył im karę. Ma to jednak swoją, wcale nie niską, cenę. Dla ojca jednak nie jest to problem, zrobi wszystko, aby sprawcy ponieśli zasłużoną karę.

Zbliżają się święta Bożego Narodzenia. Harry Caul (Gene Hackman) wraz z grupą prowadzi obserwację pewnej pary. Obserwacja przeprowadzana jest na zatłoczonym placu, można się wmieszać w tłum, ale podsłuchać jest już gorzej. Grupa ma do dyspozycji mikrofony kierunkowe umieszczone na dachu, ale wystarczy schować się za np. drzewo i nic nie słychać. Również inne dźwięki z zaludnionego placu zagłuszają rozmowy, odległość też wpływa na jakość, a ta jest słaba. Rozmowa nie jest chyba ważna, nic konkretnego nie mówią. Podsłuchujący oceniają, że będą mieli około 40 procent konwersacji, nie najlepiej. W pewnym momencie para odkrywa jedn z ogonów – śledzącego ich mężczyznę, ten ma mieć ok 25% rozmowy. Może uda się coś zebrać z tych urywków. Kim są śledzeni ludzie, nie wiadomo.

W kosmosie czai się wiele niebezpieczeństw, aby ratować ich ofiary, przestrzeń przemierzają medyczne statki ratunkowe. Kiedy tylko otrzymają sygnał, ruszają do akcji. Jednym z takich statków jest ten oznaczony numerem 229, czyli „Słowik”. Załoga jest spokojna, zajmuje się swoimi sprawami, a czas na pokładzie biegnie nieśpiesznie. Służba trwa czasami wiele miesięcy, w których czasie nic się nie dzieje, innymi słowy jest to nuda praca. Przerywane jest to chwilami ciężkiej, nerwowej pracy. „Słowik” właśnie odebrał sygnał SOS.

Wojna nie jest niczym za czym ktokolwiek (po za producentami uzbrojenia) by tęsknił, tak mi się przynajmniej wydawało. Jest jednak ktoś kto po pierwszej turze spędzonej w Wietnamskiej dżungli zatęsknił za nią tak, że zdecydował się wrócić, nie licząc się z zdaniem swojej, byłej już żony. Mrok deszczowych lasów Indochin nie dawał mu spokoju, tak więc kpt. Benjamin Willard (Martin Sheen) jest już w hotelowym pokoju w Sajgonie i z niecierpliwością czeka na nową misję.