W wiezieniu o zaostrzonym rygorze Stonhaven, na Alasce przebywa Manny (Jon Voight ). Z uwagi, że uciekał już nie raz z więzienia i ma kilka rabunków na swoim koncie, przebywa w izolacji. Nie musi się mu to podobać, to w końcu zrozumiałe. Pomimo tego, że więzienie to nie plac zabaw, podaje decyzję naczelnika Rankena (John P. Ryan) do sądu. Sąd przychyla się do zadnia więźnia, 3 lata w izolatce to przesada. Wydaje wyrok, aby go z niej zwolnić. Spotyka to się z entuzjazmem współwięźniów, Manny jest mocno lubiany.

Więzienie w USA nie rozpieszcza, to dobrze. Nie ma tu siedzenia na tyłku i oglądania telewizji. Trzeba pracować i to ciężko. Konserwacja torowiska linii kolejowych to nie jest łatwe ani lekkie zadanie. Pogoda, pył, zwykle prace te odbywają się gdzieś z dala od cywilizacji, na odludziu, są też wszechobecni strażnicy ze strzelbami. W jednej z takich grup uwagę strażnika przykuwa jeden z osadzonych, Albert (James Remar). Zbyt często przypatruje się okolicy, a w szczególności drodze, jak by na coś czekał. Po chwili pojawia się dość zdezelowany samochód, który podjeżdża, jak gdyby nic do grupy. Jego kierowca po chwili rozmowy wdaje się w bójkę z tym samym mężczyzną, który się tak ciekawie rozglądał. Bójka była tylko wymówką, sposobem na przekazanie ciekawskiemu broni. Walczący zaczynają strzelać do strażników, po czym uciekają.

Po szczęśliwie-nieszczęśliwym skoku pod-przestrzennym oczom resztek ludzkości ukazało się wielkie wrakowisko. Szczątki ostatniego bastionu ludzkości, daleko od Ziemi. Są to resztki 9 monumentalnych obiektów. Ciekawostką jest fakt, że obiekty zostały zniszczone PO unicestwieniu Ziemi.