Naczelnik nie jest uszczęśliwiony, najpierw grozi Manny'emu, że może się odwołać – to dodatkowe 9 miesięcy w izolatce, później, że go wypuści i będzie czekał, aż narozrabia. W końcu zapowiada, że jak Manny spróbuje jeszcze jednej ucieczki, wróci w plastykowym worku. Manny trafia do normalnej części zakładu, gdzie jest mile przywitany przez prawie wszystkich, współosadzonych.

Niektórzy mają mu coś za złe. Podczas walk bokserskich jeden z więźniów atakuje Manney'ego nożem. Kończy się na ranie lewego ramienia i dłoni. Szybko okazuje się, że to prowokacja, atakujący działał, na zlecenie naczelnika. Widać, że Manny jest solą w oku naczelnika i chce się on go pozbyć. Sam Manny mówi, że naczelnik zmusza go, aby uciekł, wtedy będzie mógł w majestacie prawa go złapać i zastrzelić.

Ucieczka nie jest łatwą sprawą, to Alaska, na zewnątrz jest minus 30 stopni. Zakład leży w odosobnieniu, zresztą chyba wszystko na Alasce leży gdzieś daleko od innych rzeczy. Sam nie da rady, musi mieć wspólnika, jego wybór pada na Bucka Logana (Eric Roberts) młodego więźnia, który pracuje w pralni, co może mieć kluczowe znaczenie przy ucieczce.

Manny i Logan uciekają. Wydostanie się z więzienia, nie było aż tak trudne, jak to, co ich teraz czeka. Przed nimi stoi bezmiar pustej przestrzeni Alaski. Manny ma plan, jego ucieczka prowadzi do linii kolejowej i stacji. Tam wsiadają do jednego z pociągów, zajmując miejsce z jednej z lokomotyw. W sumie to jest tylko jeszcze sam zespół czterech lokomotyw.

Maszynista przed podłączeniem składu… zasłabł, zmarł i wypadł z lokomotywy, a pomimo tego, że w ostatniej chwili włączył hamulec bezpieczeństwa, ten nie zadziałał prawidłowo i pociąg nie zatrzymał się. Centrala kierowania ruchem zdecydowała wypuścić pociąg na szlak, za późno już było na inne działanie. Wadliwe działanie hamulca spowodowało jego stopienie się, pociągu nie można zatrzymać, a ten tylko przyspiesza. Logan i Manny znajdują się więc w pociągu pozbawionym kontroli, a o tym, że pociąg ma pasażerów na gapę, nie wie nikt.

„Uciekający pociąg” ma bardzo ciekawy pomysł. Ucieczka więźniów w pozbawionym kontroli pociągu zapowiada się bardzo interesująco. Co prawda są możliwości, aby taki pociąg zatrzymać, czyli wykoleić go. Jest to jednak kosztowne – w końcu skład swoje kosztuje. Jest też ryzykowne, co z ludźmi na pokładzie pociągu? Owszem, dyspozytornia nie wie o niespodziewanych pasażerach i z początku chce wykoleić pociąg. Tu pojawia się pewien zgrzyt, który nie bardzo mi się spodobał. O trzeciej osobie przypominają sobie dopiero wtedy, kiedy pojawi się ona na ekranie. Troszkę to nie fachowo.

Jest to jednak tylko jeden taki mankament. Film bardzo trzyma w napięciu. Dyspozytornia, która wymyśla sposoby jak zatrzymać rozpędzone lokomotywy, problemy na trasie – nie każdy odcinek można przejechać z pełną prędkością, czy zagrożenia płynące z wykolejenia składu w niewłaściwym miejscu. Nie wspominając o takim poprowadzeniu pociągu, aby ten nie zderzył się z innymi pociągami na trasie.

Również w pociągu nie jest lepiej, lokomotywami można sterować tylko z pierwszej z nich, a dostęp do niej jest mocno utrudniony. Rozszczepienie jadącego zespołu też nie należy do banalnych…

„Uciekający pociąg” to bardzo dobry, mocno trzymający w napięciu film, który pomimo prawie 40 lat nadal się doskonale ogląda, a jego wiek czuć tylko widząc wyposażenie, obecnie już niemal antyczne.

„Uciekający pociąg” to przykład, że można zrobić dobry film, przy dość oszczędnej scenerii. Może też tu pomógł fakt, że do efektów nie użyto okropnego CGI – było wtedy dużo za słabe.

Wiem, że do „Uciekającego pociągu” jeszcze nie raz, może nie tyle wsiądę, co zabiorę się na kolejny seans.

Tytuł polski: Uciekający pociąg
Tytuł oryginalny: Runaway Train
Reżyseria Andrey Konchalovskiy

Jon Voight jako Manny
Eric Roberts jako Buck
Rebecca De Mornay jako Sara
John P. Ryan jako Ranken

Ten tekst jest dostępny na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 3.0 Polska.