Mówi się, że aby nie popełnić błędów w przyszłości, należy znać przeszłość. Znajomość historii jest ważna i przydatna. Nie zawsze jest to proste, to co dla człowieka żyjącego teraz nie jest ważne, dla kogoś w przyszłości może już takie być. Wystarczy popatrzeć, jak zmieniają się nasze miasta. Po kilku latach człowiek sobie przypomina, lub, częściej zastanawia, co tu kiedyś było? Jaki tu był sklep? Często historie pisze się na podstawie małych śladów, poszlak, niepełnych opowieści, o wykopaliskach już nie wspominając. Często są to tylko domysły co mogło się dziać. Powstają z tego różnorakie opracowania, książki, programy telewizyjne, filmy, etc. Nie raz zdarza się, że pokazane wydarzenia niebyły takie jak w rzeczywistości, pomimo starań twórców. Gwarantowane jest jednak to, że w filmie Mela Brooksa, na pewno wydarzenia różnią się od tych, które były w rzeczywistości.

Początki kina, czarno-biały obraz, brak dźwięku. Dla młodszych widzów rzeczy nie do pojęcia. Ci starsi pamiętają jeszcze telewizyjny cykl „W starym kinie”, gdzie takie filmy miały swoje miejsce. Teraz rzadko oglądane, w zasadzie tylko przez fanów. Jest jest to jednak historia, a pomimo że technicznie nieumywaną się do obecnie tworzonych obrazów, to historia, z którą warto się zapoznać. Fabuły filmów z tamtych lat są prostsze, nie znaczy, że nie są nic niewarte, mają nadal coś w sobie. To, że się takich filmów już nie robi, nie oznacza, że nie można też zrobić filmu o takich filmach.

Thomas Renfield (Peter MacNicol) to radca prawny z Londynu. Obowiązki kazały mu udać się do Transylwanii, ma tam spotkać się ze swoim klientem. Nie najlepiej znosi podróż, od stanu transylwańskich dróg dostaje mdłości. Chętny do pomocy współpasażer zobowiązuje się do poproszenia woźnicy, aby zwolnił. Zamiast tego, widząc zachodzące słońce, każe zrobić coś przeciwnego, przyspieszyć jazdę. Woźnica, również zauważa kryjące się powoli za horyzontem słońce, bez chwili wahania, ale z lekką paniką w oczach przyspiesza. Udaje się, tuż przed zachodem wóz dociera do pewnej mieściny. Zmaltretowany ostrą jazdą Renfield może odetchnąć z ulgą.

Czasy podboju Dzikiego Zachodu, bezkresne przestrzenie Stanów Zjednoczonych, olbrzymie stada bizonów i krów, kowbojów mknących na swych rączych rumakach w stronę zachodzącego słońca. Pojedynki rewolwerowe w każdym miasteczku. Czasy zuchwałych bandytów ograbiających banki i napadających na pociągi oraz walczących z przestępczością dzielnych szeryfów. Sami szeryfowie niekiedy są ludźmi z problemami, mającymi jakieś nałogi, głównie whiskey, często są po przejściach, zwykle są samotni, bez rodzin. Odważnych pionierów przemierzających dzikie prerie pełne nie zawsze przyjaznych Indian. Czasy, kiedy każdy wyjeżdżający na zachód mógł czuć się wolny, ale i zagrożony czekającymi tam niebezpieczeństwami. Jest też miejsce na kolej, o której mówi się, że zdobyła Dziki Zachód. Setki słabo opłacanych pracowników, którzy w znoju układali tory pod mające wkrótce mknąć stalowe rumaki.

Szlachcic Robin „Hood” z Loxley (Cary Elwes) przebywa w arabskiej niewoli. Dostał się do niej podczas Wyprawy Krzyżowej. Więzienie nie jest lekkie, tortury, złe warunki przetrzymywania, jedzenie, które jeżeli już jest, ciężko nazwać jedzeniem. Nie łamie to jednak ducha młodego mężczyzny, nie ma zamiaru zdradzić swojego króla Ryszarda (Patrick Stewart), nawet kiedy jest poddany torturom. Postanawia za to uciec z niewoli i wrócić do Anglii. Jeden z towarzyszy niewoli, prosi go o zwrócenie uwagi na jego syna Ahchoocha (Dave Chappelle), który przybywa w Anglii na wymianie studenckiej. Ucieczka jest… prosta i nieskomplikowana.

Podczas pewnego zakrzywienia czasu, w galaktyce bardzo, bardzo, bardzo, bardzo daleko stąd, żyła bezlitosna rasa istot znanych jako Kosmiczne Jaja. Jej przedstawiciele byli dość bezmyślni. Zużyli… atmosferę swej ojczystej planety. Przywódca rasy, Prezydent Skroob (Mel Brooks), miał jednak pomysł co z tym zrobić. Przecież można komuś odebrać (ukraść) atmosferę! Sąsiednia planeta Druidia jest niedaleko, obrony prawie niema, to nie będzie trudne zadanie. Co prawda w międzyczasie jest ceremonia zaślubin mieszkającej tam księżniczki Vespy (Daphne Zuniga), ale to tylko ułatwi zadanie. Kosmiczne Jaja postanawiają ją porwać i wymusić na jej ojcu, Królu Druidii Rolandzie (Dick Van Patten) dostęp do atmosfery (tak, atmosfera jest zabezpieczona przed kradzieżą).