W dniach przed pamięcią byli Nieśmiertelni. Byliśmy z wami kiedyś i jesteśmy teraz. Jesteśmy kierowani przez niekończącą się walką by przeżyć. W grze, która nie zna żadnej granicy czasu lub miejsca. Jesteśmy nasionami legendy. Ale nasze prawdziwe pochodzenie jest nieznane. Po prostu jesteśmy.

Mały chłopiec zostaje oddany do klasztoru na wychowanie. Jest dość żywym dzieckiem, więc aby pozwolić mu spalić energię, jeden z mnichów zaczyna uczyć go walczyć. Mnich jest byłym templariuszem, więc wie, co robi. Chłopak uczy się pilnie i jak to chłopak rośnie. :-) Po latach staje się młodzieńcem (nie ma większego wyboru :-) ).

Connor MacLeod (Christopher Lambert) to jeden z nieśmiertelnych. Po śmierci swego przyjaciela i mentora Ramireza i ukochanej żony Heather opuścił dom i ruszył w świat odnaleźć kilka odpowiedzi. Jego droga zaprowadziła go do odległej Japonii, do góry Niri. Tam trafił do groty… czarnoksiężnika Nakano, pałającego się sztuką… kowalstwa. Czarnoksiężnik to mistrz iluzji. Ostrzegł Connora przed czekającym go wielkim niebezpieczeństwem – z odległych krain przybywa najbardziej przerażający i zły spośród nieśmiertelnych. Z każdym dniem jest coraz silniejszy. „Żywi” się siłą innych zabitych przez siebie nieśmiertelnych, kiedy on zostanie tym jedynym świat skazany na wieczne potępienie. To Kane (Mario Van Peebles). Aby go pokonać, Connor będzie musiał użyć siły serca i stali.

Południowy Pacyfik 1944. Na plaży bliżej niezidentyfikowanej wyspy rozbija się zestrzelony samolot, a małą chwilę później, ląduje na spadochronie jego amerykański pilot – Hank Marlow (John C. Reilly). Niewiele szczęścia więcej ma japoński pilot, lądujący chwilę po amerykanie. Jak na Japończyka przystało ma przy sobie katanę. :-) Piloci kontynuują walkę, tym razem ganiając się po plaży i strzelając, aż się im amunicja w pistoletach nie skończy. Z uwagi na katanę Japończyk ma przewagę (czyli to dobry pomysł, aby zabierać miecz do samolotu). Pogoń kończy się na skraju urwiska. Tuż przed ostatecznym rozwiązaniem do bójki przyłącza się… gigantyczna małpa.

Taktyka Ma'lahn zmieniła się po porażce na Sankt Petersburgu. Zwiększyli wielkość zespołów uderzeniowych. Spowolniło to podbój ziemskiej przestrzeni. Dla tych długowiecznych istot czas ma niewielkie znaczenie. Ludzkie kolonie i placówki, pomimo bohaterskich starań obrońców, nadal znikają jedne po drugich. Tym razem atak ma nastąpić w Systemie Harare, leżącym w sektorze Foxtrot. Jednak ten system to nie fałszywka, to prawdziwa ludzka kolonia, zamieszkała przez półtora miliarda kolonistów.

W 2024 życie na Ziemi jest niełatwe. Poprzez skażenie środowiska w XX została zniszczona warstwa ozonowa. Nasza planeta została wystawiona na działanie promieni ultrafioletowych. Jest jednak coś, co ją chroni – sztuczna tarcza elektromagnetyczna. Co prawda przez nią jest ciemno jak w nocy, ale przynajmniej życie nadal się toczy. Pojawiają się pogłoski, że warstwa ozonowa jest w stanie się odbudować, więc tarcza nie byłaby już potrzebna.

Wojna to nie tylko walki. W przerwach między nimi żołnierze muszą coś robić, muszą mieć chwilę dla siebie, na przykład na rozrywkę. W warunkach polowych jest ona dość ograniczona. Na całe szczęście jest jednak radio. Odbiorniki dążą coraz bardziej do miniaturyzacji, choć te w czasach filmu, czyli w 1965 nie były jakieś wielkie. To muzyka i audycje słuchane poprzez ich głośniki dostarczały namiastki normalności, wojakom, których dowództwo wysłało tysiące kilometrów od domu.

Na Ziemi żyją ludzie „przemykający się przez stulecia”. Czekają oni, na Czas Zgromadzenia walcząc z sobą, aż zostanie ich tylko garstka. Kiedy nastąpi oczekiwane przez nich wydarzenie, będą walczyć, aż zostanie tylko jeden z nich. Nikt ze zwykłych ludzi nawet się nie domyśla, że mieszkają wśród nich. Oczekujący mają specyficzną cechę – nie można ich zabić. To znaczy można, ale tylko w jeden sposób – przez dekapitację.