Do portu w Nowym Jorku płynie statek – nic zaskakującego. „Dama Karaibów” nie odpowiada jednak na wezwania, a jest to lekko niepokojące. Prawdopodobnie jest to jakaś awaria, choć jakiś zapasowy sposób komunikacji powinien być. Jeszcze dzień wcześniej kapitanat portu prowadził normalnie rozmowy z kapitanem „Damy Karaibów”. Aby sprawdzić co się dzieje, w okolice statku zostaje wysłany śmigłowiec. Ten szybko nawiązuje kontakt wzrokowy z jednostką. Płynie ona trochę za szybko niż powinna, a na pokładzie nikogo nie widać. Nie widać też żadnych uszkodzeń, ani śladu pożaru, szalupy też są na miejscu. Pada podejrzenie, że może to jakaś choroba, na „Damę” ma zostać nałożona kwarantanna i wezwany doktor. Statek trzeba też odholować.

Voyager II został wystrzelony z Ziemi 20.08.1977. Na jego pokładzie, oprócz aparatury badawczej, znalazły się zdjęcia naszej planety i pozdrowienia w wielu językach dla ewentualnego znalazcy sondy. Swoiste zaproszenie dla innych inteligentnych ras zamieszkujących wszechświat. Lot sondy planowany był na lata (dopiero kilka lat temu minęła ona umowną granicę naszego układu planetarnego). Jakimś dziwnym zrządzeniem losu, sonda szybko trafiła na zamieszkałą planetę. Jeden z jej mieszkańców postawił odpowiedzieć na zamieszone na pokładzie sondy zaproszenie i odwiedzić Ziemię.

NASA odnalazła życie pozaziemskie. Co ciekawe, w naszym układzie słonecznym. Długo nie trzeba było czekać, aż agencja wyśle sondę, w celu pobrania próbek i zbadania tego życia. Misja szła zgodnie z oczekiwaniem, aż do chwili lądowania, sonda rozbiła się gdzieś w Meksyku. Obszar katastrofy został skażony, pojawiły się tam nowe formy życia. Meksyk w ponad połowie został objęty kwarantanną. Stał się Strefą Skażoną. Sześć lat później połączone wojska meksykańsko-amerykańskie próbują nie dopuścić do dalszego rozprzestrzeniana się obcych form życia.

Załoga statku Argos obserwuje nową planetę – Aurę. Widać tylko warstwę chmur, nic jej nie przenika, nawet podczerwień. Tak, jakby planeta została zbudowana z mgły – czyżby załoga nie znała gazowych gigantów. No, chyba że zna, a planeta jest zbyt mała na giganta, tylko jest dziwna. Z powierzchni dochodzi tylko poważający się sygnał. Załoga szybko ustala miejsce jego pochodzenia. W końcu pada długo oczekiwany i oczywisty rozkaz – będą lądować.

Załoga promu Endeavour prowadzi naprawy jednego z satelitów. Traktują to rutynowo, członkowie załogi podczas pracy żartują i luźno ze sobą rozmawiają. W pewnym momencie na promie następują zakłócenia w sieci elektrycznej, światła i wskaźniki migają. Ci z załogi, którzy przebywają na zewnątrz, obserwują coś w rodzaju chmury odłamków, roju czegoś, czy wręcz jakaś anomalii gwałtownie zbliżającej się do promu. Pomimo uderzenia prom jest cały, nic nie przebiło jego kadłuba. Satelita jest całkowicie zniszczony. Jeden z przebywających na zewnątrz zostaje wypchnięty w kosmos, drugi trafia do promu. Prom udaje się ustabilizować, a Brian (Patrick Wilson), przed powrotem na Zimie, widzi jeszcze uderzenie czegoś w Księżyc.

Los Angeles w upalny, letni dzień niekoniecznie jest najlepszym miejscem do życia. Gorąc płynący z nieba i wybetonowanych przestrzeni daje się wszystkim we znaki. Mimo tej rozleniwiającej atmosfery nadal są tu obecne wypadki drogowe, kradzieże, zabójstwa i inne negatywne zdarzenia, typowe dla wielkich miast. Być może jest ich nawet więcej. Przestępcy są bardzo dobrze uzbrojeni, w końcu raczej nie zdarza się codziennie, aby walczyli z policją uzbrojeni w broń maszynową, granatniki, a nawet i broń cięższą. Są to członkowie karteli narkotykowych, które oprócz walki ze służbami porządkowymi walczą też między sobą. Tego lata Los Angeles to strefa wojny. Policja wydaje się przegrywać to starcie.

Nad południowoamerykańską dżunglą spada helikopter, w którym podróżował minister pewnego lokalnego państwa. Na ratunek zostaje wysłana grupa najemników. Nie może być to wojsko owego państwa, minister znajduje się po drugiej stronie granicy i prawdopodobnie wpadł w ręce rebeliantów. Nie byłoby dobrze widziane, gdyby całe tabuny wojska przekroczyły granicę. Co innego najemnicy. Na uratowaniu ministra bardzo mocno zależy CIA – ma być ważnym elementem operacji agencji w tym rejonie świata. To ma być prosta, jednodniowa operacja.

Doktor Jackson (James Spader), to archeolog o kontrowersyjnych poglądach. Ma swoją teorię o budowie piramid. Zaprzecza ona faktom, kto je zbudował. Pomimo że nie wie, kto to mógł być, to twierdzi, że czas ich budowy jest inny niż ten znany nauce – mają być dużo starsze. Jego wykład nie wzbudza zainteresowania słuchaczy, sala szybko pustoszeje. Jedynie starsza pani, Catharina (Viveca Lindfors) chce z nim porozmawiać. Wie o nim sporo i chce zaproponować mu pracę – tłumaczenie starożytnych, egipskich hieroglifów. Jackson nie ma większego wyboru, praca jest mu bardzo potrzebna, stracił stypendium, z mieszkania go wyrzucili. Catharina wspomina też, że będzie miał szanse udowodnić swoje teorie.