Od dawna wpatrujemy się w nocne niebo zastanawiając czy jest gdzieś tam, w kosmosie życie. Od niedawna przy pomocy radioteleskopów „słuchamy” sygnałów jakie z niego nadpływają. Jak dotąd nie znaleźliśmy niczego, co mogło by stanowić dowód, że nie jesteśmy sami. Od bardzo niedawna szukamy też planet podobnych do Ziemi. Oczywiście znalezienie takiej, a lot do niej, to zupełnie co innego, chwilowo jest to marzenie ściętej głowy - nie mamy technologii. Jednak taką planetę odkryliśmy. Leży ona jedną jednostkę astronomiczną od swojej gwiazdy. Jest też bardzo blisko (jak na warunki kosmosu), od Ziemi dzieli ją odległość… dwóch jednostek astronomicznych.

Kiedy 14 grudnia 1972 roku na Księżycu znalazła się ostatnia załogowa misja, nie mieliśmy okazji stąpać po innym gruncie niż ten na Ziemi. Są plany i marzenia, aby polecieć w końcu na najbliższą zdatną do tego platanę – Marsa. Była to by też pierwsza, obca planeta, na jakiej byśmy się znaleźli. Niestety oprócz książek, czy filmów nie jest to nam dane. Musimy się więc, jak na razie, tym zadowolić.

Wielu z nas marzy o sięgnięciu gwiazd czy też alegorycznie, czy też w rzeczywistości. Oczywiście samych gwiazd nie idzie dotknąć, ale wzbić się tak wysoko nad Ziemię, jak nikomu się dotąd nie udało już można. Z początku ludzkość nie miała techniki, dopiero po II Wojnie Światowej ta rozwinęła się na tyle, że można było podjąć próby, które mogły zakończyć się sukcesem. Najpierw statki bezzałogowe, później ze zwierzętami, na końcu z człowiekiem. Wyścig w kosmos na początku wygrywał Związek Radziecki. Wysłanie pierwszego satelity, a później, Gagarina jako pierwszego człowieka na orbitę zszokowało amerykanów. Nie zdawali oni sobie sprawy, jak bardzo ich program kosmiczny jest opóźniony. Prezydent USA, John F. Kennedy w 1961 roku, aby podbudować morale obywateli, zapowiedział, że to Amerykanie postawią jako pierwsi stopę na Księżycu.

Doktor Paul Bradley (Sean Connery) wraz z grupą przyjaciół żegluje sobie po morzu. Jacht bierze udział w jakimś wyścigu. Zmagania przerywa kuter straży przybrzeżnej. Doktor musi natychmiast stawić się w siedzibie NASA. Z wielką niechęcią zgadza się, nie ma innego wyboru. Sądzi, że wizyta w NASA zajmie mu kilka chwil, nie wie, jak bardzo się myli. W sekretariacie zastaje swoją, dużą, spakowaną już torbę.

Podczas rutynowej misji NASA ma miejsce tragiczny wypadek. Mała burza asteroid uderza w naprawianego satelitę i serwisującego go astronautę. Zniszczeniu ulega także prom kosmiczny Atlantis. W centrum kontroli misji szukają powodu awarii, muszą odnaleźć zapisy wskazujące na przyczynę katastrofy, mają tylko przypuszczenia, że została ona spowodowana jakimiś szczątkami. Nie jest to koniec, odłamki kontynuują lot, uderzając w powierzchnie Ziemi. Część z nich uderza w Nowy Jork. Inne uderzają w całe wschodnie wybrzeże USA, siejąc śmierć, zniszczenie, chaos (i opóźnienia :-) ).