John Finnegan (Treat Williams) prowadzi łódź przypominającą trochę stary kuter torpedowy z „Black Lagoon” na zewnątrz, a od środka jakiś pojazd kosmiczny np. z „Kosmicznych Łowów”. Widać, że kapitan z załogą nie są turystami. Są uzbrojeni. Zostali wynajęci przez Hanovera (Wes Studi). John to rasowy najemnik, nie interesuje go cel misji, ma dostarczyć Hanovera i jego ludzi w określone miejsce, to tam płynie. Po co, co tam jest i dlaczego się tam udają nie interesuje go, ważne aby miał płacone. Jak na film przystało, łódź ma problemy z kilkoma systemami, a sam rejs odbywa się w czasie sztormu.

Nie są sami na tym akwenie. Przez morze płynie również luksusowy i wielki statek wycieczkowy Argonautica, jest to jego pierwszy, dziewiczy rejs. Marzeniem jego właściciela, Simona Cantona (Anthony Heald), było stworzenie, największego i najbardziej luksusowego statku wycieczkowego. Statek jest nowoczesny, potrafi się rozpędzić do 40 węzłów, a pomimo sztormu, nie czuć kołysania. Na jego pokładzie wrze zabawa na całego. Alkohol leje się strumieniami, są tańce, stoły kasyn uginają się od gotówki. Cóż na taki rejs przyciąga bardzo bogatych ludzi. Przyciąga też tych, którzy chcą skorzystać z ich obecności i spowodować aby „podzielili” się tymi pieniędzmi.

Trillian St. James (Famke Janssen) jest jedną z taki osób. Młoda, piękna, elegancka kobieta wzbudza zaufania, a jej zręczne palce bez problemów wyciągają portfele z kieszeni.

Udaje jej się ukraść portfel samego kapitana Athertona (Derrick O'Connor). Jednak nie pożąda gotówki, jest w nim coś bardziej cennego – karta dostępu do głównych systemów statku, w tym i do skarbca. Nie będzie się tym długi cieszyć, chwilę po wejściu do niego zostaje nakryta. Resztę rejsu ma spędzić w towarzystwie kapusty, pomidorów i tym podobnych. Jest jednak na to za sprytna.

Grupa Hanovera również nie jest bezbronna, wprost przeciwnie wiozą ze sobą pokaźną ilość broni w tym nawet… torpedy. Małe, bo małe, ale jednak torpedy. Są to ludzie wyjątkowo niebezpieczni.

Na pokładzie Argonautyki jest jeszcze ktoś, planujący niecne rzeczy. Sabotuje on działanie statku. Argonautica zostaje odcięta od komunikacji. Pomimo braku radarów załoga odkrywa coś zbliżające się do jednostki. Coś spod wody. Owe coś uderza w Argonautykę powodując niemały wstrząs, a przy tym panikę wśród pasażerów. Na dodatek wygląda, na to, że nie jest to nic ludzkiego.

Łódź Finnegana też ma problemy, szwankujący radar nie ostrzegł w porę przed niebezpieczeństwem, łódź się zderzyła i niepozostanie za długo na wodzie. Całe szczęście(?), że tuż obok jest Argonautica.

„Śmiertelny rejs” ma znaną fabułę. Sztorm, uszkodzona jedna jednostka i tuż obok druga, wydająca się bezpiecznym schronieniem. Tak jednak nie jest. Coś na niej grasuje. Są zwłoki i musi się trafić ktoś ocalony. Musi też być walka z tym czymś, tajemniczym. Niemal identycznie było w „Wirusie” – nawet okolica jest podobna.

Jak można się spodziewać, cześć bohaterów zginie, część się uratuje, musi nawiązać się jakiś romans, ot standardy…

Bawi mnie czasami niekonsekwencja twórców. Tu jest tak z kutrem. Kuter to ultra nowoczesna jednostka, zdająca się zakłócać prawa fizyki. Wydaje się być większa w środku niż zewnątrz. :-) No, ale to też typowe.

Niestety o ile fabularnie i aktorsko „Śmiertelny rejs” się jakoś trzyma, to CGI się mocno zestarzało. Choć też nic nadzwyczajnego nie było generowane.

Tak jak pisałem, „Śmiertelny rejs” ujdzie, nie jest zły, nie jest wybitny, zobaczyć można, ale chyba tylko jeden raz.

Tytuł polski: Śmiertelny rejs
Tytuł oryginalny: Deep Rising
Reżyseria Stephen Sommers

Treat Williams jako John Finnegan
Una Damon jako Leila
Kevin J. O'Connor jako Joey Pantucci
Anthony Heald jako Simon Canton
Derrick O'Connor jako kap. Atherton
Famke Janssen jako Trillian St. James
Wes Studi jako Hanover

Ten tekst jest dostępny na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 3.0 Polska.