Czasami życie może się całkowicie zmienić. W jednej chwili jesteś odnoszącym sukcesy, światowej sławy skrzypkiem, a w następnej oskarżonym o morderstwo. Oczywiście nie przydarza się to każdemu. Nie każdy z nas jest słynnym skrzypkiem, a pewnie jeszcze mniej jest niesłusznie oskarżonym w sprawie o morderstwo. Ryan Harrison (Leslie Nielsen) nie miał jednak szczęścia. Jego sława zawisła na włosku. Ten znakomity muzyk, zwany również jako „Władca Skrzypiec”, którego koncerty przyciągały tłumy podczas przyjęcia u swojego sponsora Hibbing Goodhue (Michael York), jest świadkiem kłótni swojego gospodarza i Cass Lake (Melinda McGraw). Dostaje też propozycje nie do odrzucenia od żony Hibbinga Lauren (Kelly LeBrock).

Dick Steele (Leslie Nielsen) to Agent WD-40, nie pracuje już, odpoczywa na w pełni zasłużonej emeryturze. Tę sielankę jednak zakłóca potrzeba pomocy. Sytuacja jest bardzo dramatyczna, Generał Rancor (Andy Griffith) zagroził całej planecie, że ją wysadzi przy pomocy swoich rakiet. Rakiety są ukryte w sekretnej bazie, o lokalizacji której nikt nie ma pojęcia. Do odpalenia rakiet, generał potrzebuje tylko specjalnego klucza. Tu niby sprawa jest banalna, wystarczy mu go nie dać. Jest jednak problem, w jego łapy wpadła jedna z agentek i zagroził, że ją zabije. Cóż strata jednaj agentki aby ocalić świat, wydaje się niewysoką ceną. Jednak jest inny sposób. Dick Stelle.

Thomas Renfield (Peter MacNicol) to radca prawny z Londynu. Obowiązki kazały mu udać się do Transylwanii, ma tam spotkać się ze swoim klientem. Nie najlepiej znosi podróż, od stanu transylwańskich dróg dostaje mdłości. Chętny do pomocy współpasażer zobowiązuje się do poproszenia woźnicy, aby zwolnił. Zamiast tego, widząc zachodzące słońce, każe zrobić coś przeciwnego, przyspieszyć jazdę. Woźnica, również zauważa kryjące się powoli za horyzontem słońce, bez chwili wahania, ale z lekką paniką w oczach przyspiesza. Udaje się, tuż przed zachodem wóz dociera do pewnej mieściny. Zmaltretowany ostrą jazdą Renfield może odetchnąć z ulgą.

Ted Striker (Robert Hays) to weteran wojenny, były pilot. Cierpi na syndrom szoku pourazowego, na skutek wydarzeń ze swojej służby. Od tego czasu nie cierpi latania, a wręcz nawet nie może patrzeć na samoloty. Próbuje z tym walczyć przy pomocy alkoholu, co jak wiadomo, nie jest prawidłową terapią. Z uwagi na jego nadużywanie specyfiku chce odejść od niego jego dziewczyna, Elaine (Julie Hagerty). Bohater chce ją jeszcze przekonać, udaje mu się ją złapać tuż przed rozpoczęciem przez nią kolejnej nocy w pracy. Nie mając wyboru, Elaine już nie wróci, złożyła wniosek o transfer na inną trasę, Ted postanawia porozmawiać z nią podczas jej służby. Widać, że musi być zdesperowany i mu bardzo na niej zależy, Ted kupuje bilet na samolot. Elaine jest stewardessą.

Na dworcu Grand Central w Nowym Jorku trwa policyjna obława. Sprawa jest poważna, zaangażowany jest chyba cały oddział specjalny. Policjanci w przebraniach pilnują wejść do hali. Zbliża się południe. Jak zwykle uczynny Fran Drebin (Leslie Nielsen) pomaga kobiecie we wniesieniu dziecięcego wózka na schody. Po chwili pojawia się kolejna kobieta, tym razem z dwoma wózkami, pomoc jej zapewnia Nortberg (O.J. Simpson), a kolejnej Ed (George Kennedy). Niemal w tej samej chwili na teren dworca wchodzą poszukiwani przestępcy. Rozpoczyna się strzelanina, a puszczone wózki zaczynają zjeżdżać ze schodów. Na szczęście(?) to tylko zły sen Drebina.

Na przyjęcie w Białym Domu zaproszony został por.? Frank Drebin (Leslie Nielsen). Owszem, jest to znany, doświadczony i doceniany policjant, ale dość specyficzny – więc na pewno nie będzie nudno. Współczuć należy Pierwszej Damie, choć Frank nic nie zauważył, jego zachowanie daje jej się we znaki. Rozmowy toczą się nad zapewnieniem bezpieczeństwa energetycznego, przy stole jest paru potentatów przemysłu energetycznego. Prezydent z dumą ogłasza, że strategię energetyczną, będzie w całości wykonywał według zaleceń doktora Meinheimera (Richard Griffiths). Budzi to pewne obawy przemysłowców, boją się nacisków działaczy na rzeczy ochrony środowiska. Najmniej zainteresowany jest Frank, ten próbuje jeść kraba.

W porcie w Los Angeles mają miejsce negocjacje sprzedaży pokaźniej partii heroiny. Handlarze nie wiedzą, że ich rozmowy są podsłuchiwane przez policjanta. Niestety próbuje on samodzielnie wkroczyć do akcji, co zwykle kończy się błędem – przynajmniej w filmach. Nie dość, że zostaje wielokrotnie postrzelony, parzy sobie rękę o piecyk, dotyka świeżo malowanych drzwi, przytrzaskuje sobie rękę oknem, wpada w tort, pułapkę na niedźwiedzie to kończy swoją wizytę w basenie portowym. Przeżywa, jest w szpitalu, ma 50% szans, aby z tego wyjść.