Powódź
233
Mieszkańcy Huntingburga nie przeżywają najlepszych chwil w swoim życiu. Miejscowości grozi zalanie. Duże opady deszczu tak poniosły poziom wody w lokalnych zbiornikach, że część pól została już zalana. Trwa akcja ratunkowa, aby ochronić resztę, zespół ciężkich spychaczy usypuje w pośpiechu wały przeciwpowodziowe. Całe szczęście, że pobliska zapora hydroelektrowni jest mocna i wytrzymuje nacisk coraz większej ilości wody. Zbiornik, przy którym tama się znajduje, jest intensywnie opróżniany, woda niemal sięga korony zapory. Mieszkańcy nie czekają do końca, część z nich ewakuuje się.
Wody zbierającej się w zbiorniku zapory jest coraz więcej, więc pracujący tam ludzie muszą jeszcze zwiększyć ilość opróżnianej wody, to oczywiście problem dla Huntingburga, oni i tak mają jej nadmiar. Jednak dużo gorzej by było, gdyby zapora została przerwana, miejscowość zostałaby zmyta z powierzchni ziemi w huraganowym tempie.
Lokalna, skromna osobowo, policja ma ręce pełne roboty, musi ochronić miasto i zapewnić pomoc mieszkańcom przy ich ewakuacji. Wody na ulicach mają niemal do kolan, sytuacja nie jest więc wesoła.
Nie tylko ludzie opuszczają miasto, trzeba również wywieść zawartość bankowych sejfów, może i chronią one przed niepowołanym dostępem, ale czy są hermetyczne? W każdym razie lepiej nie ryzykować – banknoty źle znoszą wodę. Konwojenci trochę narzekają na zarobki, głównie ten młodszy, Tom (Christian Slater). Jednak procować trzeba. Dojechać im jednak nie będzie dane. Drogi są zalane i wystarczy chwila nieuwagi – bankowóz wpada w niewidoczny dół na drodze, dalsza jazda jest niemożliwa. Pomocy, ze strony mieszkańców nie dostaną – nie ma ich już w mieście. Również centrala, pomimo tego, że w furgonetce jest spora suma pieniędzy, nikogo nie wyśle. Tom i Charlie (Edward Asner) zdani się tylko na siebie. Z pomocą przyjdzie nieodzowna w takich okolicznościach Gwardia Narodowa, tylko że za parę godzin. Wody cały czas przybywa.
Oprócz policji, nielicznych mieszkańców, którzy chcą zaryzykować życie w obronie swojego dobytku, w mieście zostali jeszcze amatorzy tego dobytku, a furgon pełen pieniędzy jest łasym kąskiem. Pomimo ciężkich warunków i startą partnera, Tom postanawia bronić pieniędzy.
„Powódź” zaczyna(!) się od… powodzi, po czym szybko przechodzi do walki o pieniądze. Ta jest emocjonująca, twórcy mieli dobre pomysły, nie trzeba długo czekać na akcję. Pościgi przy pomocy łodzi motorowych – wszystko jest zalane, inaczej się nie da – i to w liceum robią bardzo dobre wrażenie. Świetna scena i to niemal na początku filmu. Później jest tylko lepiej. Noc, powódź – wzbierająca woda, deszcz, pieniądze, rabusie – sporo tego i sporo się dzieje. Dodać to tego trzeba, że film ma zaskakujące zwroty akcji. Ktoś dobrze przemyślał i zrobił scenariusz. Przypomina to styl Hitchcocka – zacząć od trzęsienia ziemi (tu powodzi), a później niech to jeszcze eskaluje.
Na plus należy również wykonanie filmu od strony technicznej, tu nie ma drętwego CGI. Naprawdę czuć tę wodę (nieraz chciałem iść po ręcznik lub kalosze :-) ) i jak ze sceny na scenę ona przybiera. Bardzo ładnie to zostało pokazane. Muzyka została również dobrze dobrana do filmu.
„Powódź” mnie zaskoczyła, nie sądziłem, że trafię na tak dobry film akcji. Oglądałem go z prawdziwą przyjemnością.
Tytuł polski: Powódź
Tytuł oryginalny: Hard Rain
Reżyseria Mikael Salomon
Morgan Freeman jako Jim
Christian Slater jako Tom
Randy Quaid jako Mike Collig
Minnie Driver jako Karen
Wayne Duvall jako Hank
Edward Asner jako Charlie
Artur Wyszyński
Ten tekst jest dostępny na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 3.0 Polska.
