Pewnemu starszemu człowiekowi (Bela Lugosi) umiera żona, nie jest to przecież coś nietypowego, wiek, choroby, normalna, lecz smutna, kolej rzeczy. Następuje ostatecznie pożegnanie, ciało zostaje złożone do grobu, do pracy przystępują grabarze. Nic nietypowego.

Nietypowo jest dla przelatującego w pobliżu samolotu American Flight 812. Jego załoga zaobserwowała… latający spodek, UFO! Kieruje się ono nad owo senne miasteczko. Zawisa one nad cmentarzem. Wracający po swojej pracy grabarze widzą… wampirzycę (Maila „Vampira” Nurmi). Szybko zostają jej ofiarami.

Kolejnego dnia, ciała grabarzy zostają odnalezione. Do pracy przystępuje policja z inspektorem Danielem Clayem (Tor Johnson) na czele. Pracujący na cmentarzu policjanci również są świadkami przelotu UFO. Sam inspektor napotyka dwoje, już wampirów. Próbuje się przed nimi bronić, ale rewolwerowe kule nie robią na ożywionych żadnego wrażenia. Zostaje on przez nich zabity.

W międzyczasie UFO widzi coraz więcej osób, informacje o przybyszach trafiają do prasy. Talerze pojawiają się nad całym USA! Do działania przystępuje armia. Niestety ich broń przeciwlotnicza nie działa na pozaziemskie pojazdy. Mały plus należy się za to że atak nastąpił dopiero po bezskutecznych próbach nawiązania kontaktu i ataku UFO na miasto.

Kosmici również są zawiedzeni brakiem możliwością skontaktowania się z ludźmi. Udało im się nawiązać połączenie z rządem (pewnie USA), ale ten… wykluczył możliwość istnienia kosmitów. Przybysze postanawiają wdrożyć plan dziewiąty. Zakłada on… wskrzeszenie (świeżo) umarłych! Nie do końca im się to podoba, ale jak inaczej się nie da… Sukcesy już mieli, wskrzesili dwie osoby.

Po pewnym czasie udaje się nawiązać ponowny kontakt z przybyszami. To co mówią jest mocno zaskakujące.

Naczytałem się co niemiara jak złym filmem jest „Plan dziewięć z kosmosu”, że jego reżyser „Edward D. Wood Jr.” to najgorszy reżyser filmowy w dziejach. Czas było zweryfikować te opinie.

Owszem aktorzy w „Planie dziewięć z kosmosu” grają słabo, po niektórych widać bark umiejętności. Sytuacji nie poprawiają napisane im dialogi, są, czasami infantylne i beznadziejne.

Na jakości odbił się również brak czasu, film powstawał w kilka dni, ujęć nie można było powtarzać, trzeba było brać to co jest. Podobnie jest z budżetem, był on malusieńki, więc efekty specjalne są fatalne – widać sznurki i zastawę stołową.

Jest jednak ale. Pomysł na fabułę jest zarówno bezsensowny jak i genialny. Atak przy pomocy ożywionych zmarłych? Połączenie zombi z wampirami i inwazją kosmitów? Trzeba było mieć coś w głowie. Na dodatek proces ożywiania jest jakoś wyjaśniony, ma pewne podstawy logiki.

Podobał mi się sposób przedstawienia kosmitów, może nie ich charakteryzacja, bo jej nie ma, to ludzie w lekko odmiennych ubraniach, ale ich motywy i sposób działania.

Drugą rzeczą, która mi się spodobała, były zaskakujące zwroty akcji – tego w tak słabo opisywanym filmie się nie spodziewałam.

Ogólnie „Plan dziewięć z kosmosu” nie jest taki zły, jak słyszałem. Słabo wykonany, ale miejscami ma niezłe pomysły. Jest tu trochę moralizowania, ale bez przesady. Widziałem dużo gorsze filmy, przykładowo taki „Czarnoksiężnik 2”, czy „Projekt: Monster”, czy też filmy Alberta Pyuna, może są lepiej wykonane, może lepiej grają w nich aktorzy, ale czy są lepsze? Według mnie „Plan dziewięć z kosmosu” bije je bezproblemowo.

Tytuł polski: Plan dziewięć z kosmosu
Tytuł oryginalny: Plan 9 from Outer Space
Reżyseria Edward D. Wood Jr.

Tom Keene jako Tom Edwards
Gregory Walcott jako Jeff Trent
Mona McKinnon jako Paula Trent
Tor Johnson jako Daniel Clay
Joanna Lee jako Tanna
Dudley Manlove jako Eros
|Bela Lugosi jako ożywieniec
Maila „Vampira” Nurmi jako wampirzyca

Ten tekst jest dostępny na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 3.0 Polska.