Jak to bywa, opuszczony dom, znajduje nowych właścicieli Julię (Clare Higgins) i Larry'ego (Andrew Robinson). Larry go już zna, co prawda był tu ostatni raz jakieś 10 lat wcześniej, chciał go sprzedać po śmierci matki, ale jego brat, Frank, się nie zgodził. Larry nie wie, gdzie przebywa Frank, podejrzewa, że w więzieniu. Nie jest to jednak prawdą, po chwili, na piętrze znajdują leże Franka, inaczej nie da rady tego nazwać. W kuchni jest pełno śmieci i robactwa. Frank to prawdziwa fleja.

Dom jednak zostaje szybko uprzątnięty, a Larry i Julia wprowadzają się do niego. Musi im się spieszyć, bo nie przeprowadzają najpierw remontu. Z rzeczy Franka Julia zabiera jedną z jego fotografii, wygląda tak, jakby brat Larrego podobał jej się, od czasów, kiedy poznali się na weselu. Frankowi również spodobała się bratowa. Larry szybko doprawił się rogów.

Larry jest nadopiekuńczy, Krysty (Ashley Laurence), jego córka (jej matka umarła, Julia to macocha), próbuje się usamodzielnić, co nie spotyka się z jego aprobatą. Chce, aby zamieszkała z nimi, na co ona nie ma ochoty, nie przepada za Julią.

Podczas noszenia mebli, Larry zostaje lekko ranny. Pojawia się krew, a Larry z krwawiącą dłonią wchodzi do pokoju, w którym Frank przeprowadzał ceremoniał. Dlaczego nie poszedł do łazienki, gdzie zwykle jest apteczka? Larry boi się widoku krwi, mdleje na jej widok. Kilka kropli krwi trafia na podłogę. Ani Larry, ani Julia nie zauważa, że krew szybko wsiąka w podłogę. Nie mają bladego pojęcia, co czyha pod podłogą…

W czasie kiedy rodzina jedzie do szpitala, Larry musi mieć zszytą dłoń, spod podłogi wyłania się i formuje istota. Frank powraca z zaświatów. Nie w pełni uformowany Frank mówi, że to krew Larrego go sprowadziła z powrotem. Nie wspomina tylko, skąd go sprowadziła. Chce pomocy od swojej kochanki, chce więcej krwi (zaskakujące :-) ). Julia zgadza się mu pomóc. Frank obiecuje Juli, że kiedy w pełni się odtworzy, uciekną razem. Boi on się Cenobitów, od których uciekł.

„Hellraiser: Wysłannik piekieł” to horror z czasów, kiedy twórcy nie mieli do dyspozycji grafiki komputerowej i musieli się wysilić, aby stworzyć jakieś efekty specjalne. „Hellriser” bez efektów byłby niczym. Przemiana w piekielną istotę jest zrobiona prosto, ale nie są to złe efekty jak na lata 80. Da się oglądać.

Fabuła filmu nie jest skomplikowana, ale pomysł jest dość ciekawy. Kostka przywołująca Cenobitów, których wygląd mrozi krew w żyłach. Charakteryzacja aktorów z kolei zapiera dech w piersiach. Tu również nie było miejsca na kolorowe ekrany i potęgę CGI. Trzeba było robić klasycznie, czyli typowo jak na te lata.

Jako film „Hellraiser: Wysłannik piekieł” nie zachwycił mnie. Słyszałem o nim, kojarzyłem ikoniczną postać Cenobity granego przez Douga Bradley’go, więc postanowiłem sprawdzić, co to jest. Może to nie mój gatunek, a może coś mi w nim nie pasowało, bo taki przykładowo „Ukryty Wymiar” uwielbiam i często nie niego wracam. Do „Hellrisena” przypuszczalnie nie wrócę już nigdy. To nie moje klimaty…

Tytuł polski: Hellraiser: Wysłannik piekieł
Tytuł oryginalny: Hellraiser
Reżyseria Clive Barker

Andrew Robinson jako Larry Cotton
Clare Higgins jako Julia Cotton
Ashley Laurence jako Kirsty Cotton
Sean Chapman jako Frank Cotton
Oliver Smith jako Frank (potwór)
Doug Bradley jako główny Cenobita

Ten tekst jest dostępny na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 3.0 Polska.