Nowy York, lata 80. Troje przyjaciół prowadzi badania parapsychologiczne na Uniwersytecie Columbia. W międzyczasie dostają informacje, że w Nowojorskiej Bibliotece Publicznej widziano ducha. Dr. Raymond Stantz (Dan Aykroyd), Dr. Peter Venkman (Bill Murray) i Dr. Egon Spengler (Harold Ramis) ruszają zbadać ową plotkę. Bardzo się ekscytują takimi zjawiskami. Plotka okazuje się prawdą, a chłopaki nie wytrzymują napięcia i umykają. Na Uniwersytecie czeka na nich „miła” niespodzianka. Władze Uniwersytetu postanowiły obciąć ich fundusze. Obciąć do zera. Chłopaki stają się bezrobotni, mają jednak pomysł jak zarobić na życie. Zakładają firmę usługową świadczącą usługi pozbywania się… duchów.
Początki są zawsze trudne, chciało by się napisać że drzwi pękają od ilości klientów. Niestety, klientów brak… Rachunki rosną podobnie jak irytacja chłopaków. Na całe szczęście zjawia się pierwsza klientka - Dana Barrett (Sigourney Weaver). Według tego co mówi w jej lodówce są drzwi. Nie było by to nic dziwnego gdyby nie to, że owe drzwi są w środku lodówki, są duże, są daleko, a jakiś głos mówi ZUUL. Venkman, któremu Dana wpadła w oko, jedzie zbadać sprawę. Zgodnie z przewidywaniami lodówka w środku wygląda tak jak być powinna. Nie ma tam ani drzwi, ani nie słychać żadnego głosu.
Sprawa Dany, to nie wszystko. Wkrótce dostają wezwanie do hotelu Sedgewick, gdzie w sali bankietowej pojawił się duch. Trójka przyjaciół bez większych problemów rozprawia się z niechcianym gościem. To że sala nadaje się tylko do remontu to już inna historia. :-)
Z czasem coraz więcej zjaw zaczyna pojawiać się w Nowym Yorku. Pogromcy duchów mają coraz więcej roboty. Do naszej trójki bohaterów dołącza Winston Zeddemore (Ernie Hudson). Nie jest on żadnym doktorem i jak mówi sekretarce Janine Melnitz (Annie Potts), „gotów jest uwierzyć we wszystko, dopóki szef nie zalega z wypłatą”.
Badając sprawę ZUUL, dochodzą do wniosków, że fakt pojawiających się duchów, ma dużo wspólnego z Gozerem. Jest to Sumeryjski bóg, który przybędzie do Nowego Yorku, aby zniszczyć świat (oczywiście)… Zuul jest jego klucznikiem. Napięcie zwiększa fakt uprowadzania i nawiedzenia Dany. Chłopaki szykują się do starcia z Gozerem.
Wbrew pozorom to, że Ghostbusters opowiada o duchach i zjawach nie czyni z filmu horroru. Wprost przeciwnie jest to jedna z najlepszych i najbardziej znanych komedii lat 80. Każdy z bohaterów posiada inny charakter. Egon jest poważny, traktuje wszystko bardzo naukowo, Ray Stantz można powiedzieć że jest nawiedzony na punkcie nawiedzeń, bardzo łatwo się ekscytuje. Venkman to kobieciarz, ironiczny, traktuje wszystko z przymrużeniem oka, żartowniś, „jest giętki jak artysta kabaretowy”. Bardzo dobrze do siebie pasują, ich rozmowy i przekomarzania są zabawne i dostarczają uciechy widzowi.
Same duchy nie są straszne, choć takie próbują być. Sprzęt pogromców jest wymyślny, nie przypomina zabawek. Chłopaki snują jakieś tam teorie jak on ma działać, ale dla filmu jest to nie istotne. W nim liczy się akcja i humor, a tego nie brakuje. Pogromcy mają swój słynny samochód, pracują w byłej remizie strażackiej (została rozsławiona przez ten film), ich logo kojarzyć powinien każdy, mający w latach 80 powyżej 4 lat. :-).
Efekty specjalne „trącą już myszką”, ale w żaden sposób nie przeszkadza to w odbiorze. Do dużych plusów filmu zaliczam również muzykę. Napisana i wykonana przez Raya Erskine Parkera (Juniora), jest jednym (ponownie) z najbardziej znanych symboli lat 80.
Film polecam każdemu kto jeszcze go nie widział (a są tacy?). Dla tych którzy go widzieli, ponowny seans będzie taką samą przyjemnością jak za pierwszym razem – potwierdzone klinicznie. :-)
Tytuł polski: Pogromcy duchów
Tytuł oryginalny: Ghostbusters
Reżyseria: Ivan Reitman
Scenariusz: Dan Aykroyd, Harold Ramis
Dan Aykroyd jako Dr. Raymond Stantz
Bill Murray jako Dr. Peter Venkman
Harold Ramis jako Dr. Egon Spengler
Sigourney Weaver jako Dana Barrett
Rick Moranis jako Louis Tully
Annie Potts jako Janine Melnitz
Ernie Hudson jako Winston Zeddemore
Slavitza Jovan jako Gozer
Artur Wyszyński
Ten tekst jest dostępny na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 3.0 Polska.