Można by nawet rzec, że jest na tym punkcie obłąkany. Zrobienie zegara który osiąga różnicę jednej sekundy przez 11 miesięcy nie stanowi dla niego problemu – innymi słowy jest to bardzo, bardzo dobry wynik.

Od tajemniczej, podejrzanej, bardzo eleganckiej kobiety dostaje zlecenie na wykonanie jeszcze bardziej precyzyjnego zegara. Instrukcje jak ma on wyglądać i działać opisane są w … bajce dla dzieci. Jeremy podejmuje wyzwanie. Od Lady LeJean dostaje zaliczkę, materiały i asystenta, specjalistę w swoim fachu – asystowaniu – Igora. Tak, takiego typowego Überwaldzkiego Igora. Dla niego Jeremy jest ciut dziwny, nie krzyczy, nie śmieje się obłąkanie, nie ma wizyt ludzi z pochodniami.

Manipulacje przy czasie nie są bezpieczne, bardzo dobrze wie o tym Śmierć. Zwyczajowo problem, a raczej jego rozwiązanie zrzuca na barki swojej wnuczki Susan. Nie jest ona tym uszczęśliwiona, ale wie, że musi rozwiązać problem, tym bardziej, że to Audytorzy „maczają” w nim swoje „palce”. Znowu nie podoba im się samo istnienie ludzi. Tym razem ich plan ma duże szanse się powieść.

Jeremy nie jest jedyną sierotą w tej powieści. Drugą jest wychowanek Mnichów Historii, Nowobram Lobsang Ludd, dość niepoprawny młodzieniec. Z powodu problemów jakie stwarza trafia pod opieką starego sprzątacza Lu-tze. Jak się okaże nie do końca jest on zwykłym sprzątaczem, nosi on jakąś tajemnice, jest szanowany przez wszystkich – przynajmniej tych którzy go kojarzą. No i ma nie typowe hobby – bonsai. Ale nie zajmuje się drzewami. On uprawia… góry bonsai.

Ścieżki trzech bohaterów spotkają się, ale czy uda im się pokrzyżować plany Audytorów?

W „Złodzieju czasu” Terry wbrew oczekiwaniom, nie filozofuje tylko na punkcie czasu. Skupia się też na… miłości, nie pasujących do siebie, na pierwszy rzut oka, postaciach i o tym co wniknęło z ich związku. Wszystko to przemiesane jest z dramatyczną walką o uratowanie świata i czasu. Sytuacja jest na tyle dramatyczna, że Śmierć zbiera pozostałych Jeźdźców Apokalipsy.

Jak przystało na Pratchetta okraszone jest to również humorem, aluzjami, wartką nienudząca akcją, zaskakującymi pomysłami. Jak każda z jego powieści czyta się lekko i przyjemnie. Może lekko odbiega poziomem od innych jego książek, a może tylko ja odniosłem takie wrażenie, nie przeszkadza mi jednak to aby ją polecić.

Ten tekst jest dostępny na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 3.0 Polska.